تصاویر بوسه ولادیمیر پوتین بر قرآن، توجه افکار عمومی را جلب کرد. بسیاری معتقدند این اقدامات تظاهر است و پوتین عملا قصد دارد تا از مذهب به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کند. یادداشتی از امیر سلطانزاده.
تبلیغات
انتشار تصاویر بوسه ولادیمیر پوتین بر قرآن در سفر به چچن در اواخر مرداد ماه سال جاری، توجه افکار عمومی را به خود جلب کرد. این نخستین بار نیست که پوتین از قرآن در یک ملاقات سیاسی استفاده میکند. او پیشتر هم در سفر آذر سال ١٣٩٤ به ایران و دیدار با علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، یک قرآن نفیس هدیه داد. اما ادای احترام پوتین به مقدسات دینی تنها محدود به اسلام نیست. او بارها در کلیسا حضور یافته و با روشن کردن شمع و بوسه بر تمثال مریم مقدس، نسبت به مسیحیت هم ادای احترام کرده است. همچنین تصاویر حضور او در جمع خاخامهای یهودی در سفری که سال ٢٠١١ به ایالات متحده داشت، نشان میدهد رابطه او با جامعه یهودی هم خوب است. در واقع او همیشه تلاش کرده تا رابطه خود را با ادیان مختلف خوب نگه دارد. اما موضوع تنها به اینجا ختم نمیشود.
بسیاری معتقدند گذشته کمونیستی پوتین و باورهای او نشان میدهد که این اقدامات تنها تظاهر است و پوتین عملا قصد دارد تا از مذهب به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی خود استفاده کند.
آیا پوتین فردی مذهبی است؟
ولادیمیر پوتین در هفتم اکتبر ۱۹۵۲ در سنت پترزبورگ متولد شد. ولادیمیر اسپیریدونوویچ پوتین، یعنی پدر رئیس جمهوری فعلی روسیه، یک ناسیونالیست وفادار به شوروی بود که در جنگ و محاصره لنینگراد حضور داشت و طی آن به شدت مجروح شد. در آن زمان تظاهر به مذهب در شوروی ممنوع بود. اما ماریا ایوانوونا پوتین مادر او فردی بسیار مذهبی و معتقد بود. در این شرایط پس از تولد ولادیمیر، آنها این نوزاد را بهطور مخفیانه غسل تعمید دادند. اگر این روایت صحت داشته باشد، این اقدام خانواده پوتین را میتوان بسیار جسورانه دانست. همین موضوع برای او در میان مسیحیان معتقد اعتبار زیادی به همراه داشته است، هرچند به نظر میرسد که پوتین تلاش دارد تا این رویداد را به نوعی به یک داستان اسطورهای تبدیل کند.
پوتین اهمیت زیادی به وجهه مذهبی خود میدهد و نمیخواهد آن را از دست بدهد. او در دیداری با جورج بوش، رئیسجمهور پیشین آمریکا، اعتقادات مذهبی خود را با نمایش یک صلیب کوچک آلومینیومی که به گردن داشت، به رخ کشید.
بحث در مورد رابطه کلیسای ارتدکس و قدرت سیاسی موضوع جدیدی نیست و به دوران انشقاق بزرگ مذهبی در سال ۱۰۵۴ و حتی به زمان کنستانتین، اولین امپراتور مسیحی روم، بازمیگردد. روسیه و پیشینیان آن در امپراتوری تزاری و دوکنشین بزرگ کیف، راهی متفاوت از اروپا، بهویژه در قیاس با مسیرهای کاتولیکی یا پروتستانی طی کردند. کلیسای ارتدوکس روسیه، حتی بیشتر از کلیساهای اروپای غربی، بخشی از ساختار دولت شد و همین نزدیکی باعث شد که کلیسای ارتدکس روسیه نتواند همچون دیگر کلیساهای اروپایی به عنوان یک صدای مستقل یا منتقد عمل کند.
نگاه پوتین به مذهب در روسیه
احمد وخشیته، استاد دانشگاه دوستی ملل روسیه و استاد مهمان گروه مطالعات منطقهای دانشگاه ملی اوراسیا، معتقد است کنشهای مذهبی پوتین اقدامی طبیعی از سوی یک رهبر سیاسی برای مدیریت یک جامعه چند مذهبی است.
او در این باره به دویچهوله فارسی گفت: «دین در روسیه امری شخصی است و تبلیغ آن در خیابان و اماکن عمومی ممنوع است. با این حال، پوتین دین را به عنوان یک امر وحدت بخش در نظر میگیرد و بوسه او بر قرآن در چچن را هم باید در همین راستا دید.»
او در بخش دیگری از صحبتهایش با اشاره به سفر سال ٢٠١٧ ملک سلمان، پادشاه عربستان سعودی به روسیه اضافه کرد: در آن ملاقات پوتین آیهای از قرآن را میخواند که فحوای آن به حفظ و تقویت مسلمانان تاکید داشت. پوتین به پادشاه عربستان پیشنهاد میدهد حالا که ایران موشک"اس- ٣٠٠" و ترکیه هم "اس- ٤٠٠" را خریده است، شما هم بیایید "اس-۵٠٠" بخرید.
به گفته وخشیته، پوتین تلاش میکند با هر قوم و گروهی با زبان خودشان صحبت کند و از این جهت نباید موضوع را پیچیده دید. او تاکید میکند اهدای قرآن به رهبر جمهوری اسلامی هم در همین راستا است.
در نسخه جدید دکترین سیاسی روسیه که در ابتدای سال ٢٠٢٣ منتشر شد، بخشی در مورد جهان اسلام وجود دارد. این نسخه که به امضای ولادیمیر پوتین رسیده است، نگاه روسیه به جهان اسلام را یک نگاه راهبردی معرفی میکند.
در واقع پوتین سعی دارد با این قبیل اقدامات اسلام رادیکالی که در چچن یا آسیای میانه شکل گرفته است را کنترل کند و این تهدید را به نحوی مدیریت کند.
استفاده ابزاری پوتین از مذهب
اما همه ماجرا را اینطور نگاه نمیکنند. برای مثال امیر چاهکی، تحلیلگر مسائل بینالملل پوتین را "تزار جدید" روسیه مینامد و معتقد است همانطور که تزار خود را نماینده خدا بر روی زمین مینامید و از کلیسای ارتدوکس در همین راستا استفاده میکرد، پوتین هم از مذهب استفاده ابزاری میکند.
او به دویچهوله گفت: «نگاه پوتین به کلیسای ارتدوکس، نگاه به عنوان ابزار قدرت است. با اسلام هم با همین رویکرد مواجه میشود. چون در چچن قَدیروف در قدرت قرار دارد، پوتین تلاش میکند تا او را با استفاده از ابزار مذهب کنترل کند.»
به گفته او پوتین با بوسه بر قرآن میخواند نشان دهد که فراتر از مذهب ارتدوکس نگاه میکند. با این حال او آدم مذهبی نیست و این اقدامات تنها برای سیاستورزی است.
تبلیغات
رابطه جنگ اوکراین و مذهب
پیش از جدایی کلیسای ارتدوکس اوکراین از کلیسای روسیه، چیزی در حدود ۳۰ درصد از پیروان کلیسای ارتدوکس، اوکراینی بودند. اما حدود پنج سال پیش، این کلیسا اعلام استقلال کرد و کاهش چشمگیری در تعداد اعضای کلیسای روسیه رخ داد. اکنون جنگ با اوکراین ممکن است به دلیل دیگری تبدیل شود تا بخش دیگری از پیروان کلیسای ارتدوکس علیه پوتین شورش کنند. حتی اگر رئیسجمهور روسیه موفق به سرکوب آنها شود، واقعیت این است که بسیاری از افراد با نفوذ درون کلیسا دیگر حامی جاهطلبیهای پوتین نیستند.
در همان ابتدای جنگ روسیه با اوکراین، تئورور دوم، اسقف کلیسای ارتدوکس اسکندریه و آفریقا در پیامی رادیویی به پوتین گفت: «پوتین یک مسیحی است و ما شخصا یکدیگر را میشناسیم. میدانم که او برای من ارزش زیادی قائل است (...) بارها باهم ملاقات کرده بودیم. با توجه به اینکه من هم به زبان روسی صحبت میکنم، میتوانیم تبادل نظر کنیم. در قاهره همدیگر را دیدیم و یک ساعت و نیم صحبت کردیم. من میدانم که او به کلیسای ارتدوکس احترام زیادی قائل است؛ اما اکنون همه چیز تغییر کرده و تنها جسارت و جاهطلبی باقی مانده که سرانجام خوبی نخواهد داشت. نمیتوانید ادعا کنید که خدا را دوست دارید و در عین حال مردم را میکشید.»
از آن زمان تا کنون شرایط جنگ در اوکراین پیچیدهتر شده و هزاران نفر جان خود را از دست دادهاند که به وضوح باورمندان ارتدوکس آن را از چشم پوتین میبینند. موضوعی که پایگاه پوتین در میان افراد مذهبی را سست کرده است.
حال باید منتظر ماند و دید رابطه مثلث "جنگ، پوتین و مذهب" چطور پیش خواهد رفت.
این یادداشت نظر نویسنده را منعکس میکند و الزاما بازتابدهنده نظر دویچهوله فارسی نیست.
ولادیمیر پوتین، "آخرین تزار" روسیه، به روایت تصویر
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه تا سال ۲۰۳۰ در رأس قدرت قرار خواهد داشت. گرچه حکومت تزارها در روسیه به پایان رسیده، اما شیوه حکومت پوتین به تزارها شباهتهای زیادی دارد. زندگی "آخرین تزار" روسیه در این گزارش تصویری:
ولادیمیر پوتین با کسب ۸۷ درصد آرا در انتخابات ریاست جمهوری روسیه در مقام خود ابقا شد؛ انتخاباتی که آن را نه عادلانه میتوان نامید و نه آزاد. پوتین به این ترتیب تا سال ۲۰۳۰ میلادی همچنان زمام امور را در دست خواهد داشت. او که افسر سابق سازمان اطلاعات و جاسوسی روسیه (کاگب) است، در سال ۱۹۹۹ در این کشور به قدرت رسید و از آن زمان تا کنون اکثر منتقدان خود را حذف یا زندانی یا تبعید کرده است.
عکس: Maxim Shemetov/REUTERS
پوتین؛ دیکتاتور و متجاوز
از نام این افسر سابق کا گ ب که صندلی ریاست جمهوری را به نفع خود مصادره کرده و با تجاوز نظامی به اوکراین، جهان را به لبه پرتگاه بحران خطرناکی سوق داده در آینده و تاریخ روسیه به نیکی یاد نخواهد شد. منتقدان میگویند که پوتین به شکلی غیردموکراتیک برای دورانی طولانی در قدرت مانده و نظام سیاسی روسیه را به یک سیستم اقتدارگرای غیردموکراتیک تبدیل کرده است.
عکس: Kirill Kudryavtsev/AFP/Getty Images
از تولد تا آشنایی با سوبچاک
ولادیمیر ولادیمیروویچ پوتین در روز ۷ اکتبر سال ۱۹۵۲ در سن پترزبورگ (لنینگراد سابق) متولد شد. او در این شهر به مدرسه رفت و در ۱۲ سالگی آموزش جودو و سامبو را آغاز کرد. او در سال ۱۹۷۰ در دانشگاه سنپترزبورگ در رشته حقوق آغاز به تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۵ فارغالتحصیل شد. پوتین در آنجا با آناتولی سوبچاک، استادیاری که قانون تجارت تدریس میکرد آشنا شد که نقش مهمی در زندگیاش ایفا کرد.
عکس: picture-alliance/Globallookpress.com
افسر اطلاعاتی
پوتین به مدت ۱۶ سال به عنوان افسر اطلاعاتی خارجی سازمان جاسوسی شوروی (سابق) "کا گ ب" کار کرد و تا درجه سرهنگ دومی نیز رسید. او سپس در سال ۱۹۹۱ استعفا داد و وارد حرفه سیاست در سنپترزبورگ شد. (این کارت شناسایی برای پوتین زمانی که او در آلمان مستقر بود توسط سازمان امنیت آلمان شرقی "اشتازی" صادر شده است).
عکس: BStU, MfS, BV Dresden, Abt.KuSch, Nr 7216
همسر اول و دخترانش
پوتین در سال ۱۹۸۳ با "لودمیلا اشکربنوا" ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو دختر است؛ مارینا در سال ۱۹۸۵ در سن پترزبورگ و کاترینا در سال ۱۹۸۶ در درسدن آلمان متولد شدند. مارینا ورونتسوا، حالا ریاست یک انستیتوی تحقیقات ژنتیک را برعهده دارد که با بودجههای میلیاردی دولتی فعالیت میکند. کاترینا نیز ریاست انستیتوی تحقیقات هوش مصنوعی با بودجه دولتی یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون یورو را برعهده دارد.
عکس: picture alliance / Globallookpress.com
شاگرد و مرشد
سمت چپ این عکس، پوتین جوان دیده میشود که کنار آناتولی سوبچاک شهردار سنپترزبورگ ایستاده است. سوبچاک استاد پوتین بود و با انتصاب او به سمت مشاور روابط خارجی شهرداری، او را وارد عرصه سیاست کرد. بعدها با قدرتگرفتن پوتین، سوبچاک توانست با استفاده از نفوذ شاگرد خود از پرونده یک رسوایی مالی بگریزد. سوبچاک در سال ۲۰۰۰ درگذشت.
عکس: Imago/ITAR-TASS
رئیس جمهور موقت
ژوئن سال ۲۰۰۰ میلادی بوریس یلتسین کنارهگیری کرد و نخستوزیر او به طور موقت کرسی ریاستجمهوری را در اختیار گرفت. پوتین در انتخابات ریاستجمهوری روسیه کارزار موفقی به راه انداخت. در همین دوران برای نخستینبار اتهامهایفساد مالی و رشوهخواری در زمان فعالیت پوتین در شهرداری سنپترزبورگ مطرح شد. مارینا سالی، نمایندهای که این اتهامات را مطرح کرده بود، مجبور به سکوت شد و از سیاست کنارهگیری کرد.
عکس: Imago/ITAR-TASS
مدودوف؛ عروسک پوتین
مسیر سیاسی دمیتری مدودوف همچون پوتین از "حلقه" سنپترزبورگ آغاز میشود. او متولد این شهر و مشاور شهردار بود. او در سال ۲۰۰۰ رئیس ستاد انتخاباتی پوتین، مدتی رئیس شرکت گاز پروم و بعد هم در سال ۲۰۰۸ رئیس جمهور و از سال ۲۰۱۲ نخست وزیر روسیه شد. مدودوف در سال ۲۰۱۲ دیگر در انتخابات ریاستجمهوری روسیه شرکت نکرد تا راه را برای نامزدی ولادیمیر پوتین همراه کند. بسیاری مدودوف را عروسک پوتین میخوانند.
عکس: Reuters
رئیس جمهور "مادامالعمر"؟
پوتین که از سال ۲۰۰۸ تا سال ۲۰۱۲ نخست وزیر مدودف بود در سال ۲۰۱۲ مجددا رئیس جمهور شد، در سال ۲۰۱۸ هم برای چهارمینبار در مسند خود ابقا شد و در آوریل سال ۲۰۲۱ با رفراندوم "اصلاحیه قانون اساسی" امکان یافت ریاست جمهوریاش را تا سال ۲۰۳۶ نیز ادامه دهد. در صورت زنده ماندن، پوتین در این سال ۸۴ ساله خواهد بود.
عکس: picture alliance/dpa/M.Klimentyev
الیگارشی یلتسین، الیگارشی پوتین
پایههای الیگارشی در دوران یلتسین گذاشته شد و افرادی که نزدیک به حلقه قدرت بودند با تصاحب اموال دولتی به سرمایههای هنگفتی دست یافتند. پوتین اما الیگارشها را گوش بفرمان کرد و برخی را مانند میخائیل خودوروفسکی به زندان فرستاد. در روز ۲۴ فوریه وقتی پوتین در مقابل ۳۷ نفر از الیگارشها و ثروتمندترین افراد روسیه از "لزوم انجام عملیات ویژه در اوکراین صحبت کرد"، حتی یک نفر هم جرائت مخالفت و انتقاد نداشت.
عکس: picture-alliance/dpa
پوتین و خام فروشی
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و باز شدن درهای تجارت جهانی بر روی روسیه، این کشور در دو دوره اول ریاست جمهوری پوتین دارای رشد اقتصادی بسیار بالایی بود که از فروش مواد خام، نفت و گاز و صادرات طلا و اسلحه بدست آمد. این ثروت اما به جیب الیگارشها رفت و صرف خرید کالاهای مصرفی و لوکس بجای مدرنیزه کردن اقتصاد روسیه شد.
عکس: Getty Images/AFP/Alexsey Druginyn
تصاویر جنجالی پوتین
در طول دهههای گذشته چه در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق و چه در دوران ریاست جمهوری یلتسین و حتی مدودوف، چنین تصاویری از یک رئیس جمهور روسیه منتشر نشده است: پوتین در حال شکار، تیراندازی، اسبسواری، پرواز با درناها، سوار بر موتور هارلی دیویدسون، در حال مبارزه جودو، غواصی، نواختن پیانو و آوازخوانی، بازی هاکی روی یخ و پرواز با جت جنگنده تنها نمونههایی از تصاویر هستند.
عکس: AP
درز خبر معشوقه و جدایی از لودمیلا
در سال ۲۰۰۸ برای نخستین بار روزنامه روسی "مسکوفسکی کورسپوندنت" از رابطه آلینا کابایوا، ستاره ژیمناستیک ریتمیک روسیه بعنوان معشوقه ولادیمیر پوتین خبر داد. مدتی بعد انتشار این روزنامه متوقف شد. پوتین در ماه آوریل سال ۲۰۱۴ در تلویزیون دولتی روسیه رسما خبر جدایی خود از لودمیلا را اعلام کرد. کابایوا که نماینده مجلس شده بود در همین سال ناگهان بدون هیچ تجربهای رئیس "گروه رسانه ملی" شد.
در پی انقلاب سال ۲۰۱۴ اوکراین که در پی آن ویکتور یانوکوویج، رئیس جمهور طرفدار روسیه سرنگون شد و سیاستمداران طرفدار اروپا به قدرت رسیدند، گروهی از روستبارهای اوکراین در مناطق شرقی و جنوبی این کشور از جمله کریمه اعتراضاتی را علیه حکومت جدید ترتیب دادند. در روز ۲۶ فوریه نظامیان روسیه شبه جزیره کریمه را به تصرف خود درآوردند و ۱۶ مارس همان سال این شبه جزیره از طریق یک همهپرسی به روسیه الحاق شد.
عکس: picture-alliance/dpa/EPA/A. Pedko
حمله نظامی به اوکراین
ولادیمیر پوتین در روز ۲۴ فوریه سال ۲۰۲۲ رسما خبر عملیات نظامی علیه اوکراین را اعلام کرد. او گسترش ناتو را تهدیدی برای امنیت روسیه دانست و خواستار ممنوعیت قانونی پیوستن اوکراین به ناتو شد. متعاقب این حمله روسیه مورد تحریم کشورهای غربی قرار گرفت و موج کمکهای مالی و تسلیحاتی این کشورها روانه اوکراین شد. تا کنون نزدیک به ۱۷ هزار غیرنظامی، از جمله صدها کودک در اوکراین در طی این جنگ کشته شدهاند.