به گفته سازمان جهانی بهداشت، آلودگی‌های زیست‌محیطی سالانه ۴ میلیون و ۲۰۰هزار نفر را از طریق بیماری‌های قلبی و ریوی به کام مرگ می‌کشاند. سوخت‌های فسیلی مصرفی در وسایل نقلیه، منازل و صنایع و همچنین کشاورزی و سوزاندن زباله‌ها بخش بزرگی از این آلودگی‌ها را تشکیل می‌دهند. استفاده از انرژی سبز به سلامت انسان و سیاره خاکی ما کمک می‌کند.

کاهش گاز‌های گلخانه‌ای نه تنها روند زمین‌گرمایی را کند می‌کند بلکه ارزش غذایی آن چه را که می‌خوریم نیز بالا می‌برد. گیاهان با جذب گاز دی‌ اکسید کربن اضافی در هوا پروتئین و مواد مغذی کم‌تری نظیر روی و آهن تولید می‌کنند. این کمبود به‌ویژه بر کودکان اثر می‌گذارد و مشکلات سلامت به بار می‌آورد. اگر انتشار گاز دی اکسید کربن همچنان بالا برود صدها میلیون انسان در معرض خطر سوء تغذیه قرار خواهند گرفت.

گونه‌های گیاهی و جانوری با سرعتی بی‌سابقه در حال ناپدید شدن هستند. اما این گونه‌ها و زیست‌بوم‌هایشان اهمیت فوق‌العاده‌ای بر کل حیات در کره زمین و همه جلوه‌های هستی، از جمله انسان دارند. این‌ گونه‌ها مواد غذایی ، انرژی ، هوای پاک و آب را تأمین می‌کنند و حائز اهمیتی بنیادین برای زیستن و ساخت دارو هستند. حفاظت از گونه‌ها به معنای حفاظت از سلامت حیات در دنیای ماست.

بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و تعداد شهرنشینان دائما در حال افزایش است. اما جمعیت شهری در حال حاضر از آلودگی هوا که ناشی از عبور و مرور خودروها و صنایع است در رنج است. برخورداری از یک شبکه حمل و نقل سازگار با محیط زیست، شامل اتوبوس ، قطار ، دوچرخه و فضای کافی برای عابران پیاده باعث بهبود کیفیت هوا ، کاهش آلودگی صوتی و سوانح جاده‌ای می‌شود و سبک زندگی فعالانه را تقویت می‌کند.

دلیل اصلی از دست رفتن تنوع زیستی استفاده از زیستگاه‌ها توسط صنعت و کشاورزی مانند آن چیزی است که در عکس می‌بینیم. این تصویر پاکسازی جنگل‌های بورنئو برای ایجاد مزارع تولید روغن نخل را نشان می‌دهد. این نوع کاربری زمین می‌تواند سبب بروز و گسترش بیماری‌های عفونی شده و کشاورزی‌، صنعت و آب و هوا را آلوده سازد. تقویت حفاظت از مناطق و استفاده پایدار از زمین می‌تواند به مبارزه با این روند یاری رساند.

زمین‌گرمایی، بروز سوانح شدید آب و هوایی نظیر طوفان‌های سهمگین، جنگل‌سوزی، سیل و خشکسالی را محتمل‌تر می‌کند. بنا بر اعلام سازمان جهانی بهداشت، بلایای آب و هوایی سالانه بیش از ۶۰هزار قربانی می‌گیرد، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه. اقداماتی که هدف آن محدود کردن گرمایش زمین تا حداکثر دو درجه سانتی‌گراد است تأثیرات زمین‌گرمایی را کاهش داده و از شمار قربانیان می‌کاهد.

تغییرات شدید آب و هوایی می‌توانند به اختلال استرس پس از سانحه منجر شوند؛ بخصوص در کسانی که خانه‌ و کاشانه خود را از دست داده‌اند. تخریب محیط زیست بر سلامت روحی مردم جهان تأثیری منفی می‌گذارد. بنابراین، حفاظت از طبیعت و کاهش بحران‌های آب و هوایی، حفاظت در برابر فشارهای روانی نیز تعبیر می‌شود.