روزنامه آلمانی "زود دویچه" در شماره‌ی روز جمعه خود (۲۹ ژانویه) گزارش بلندی دارد در باره‌ی اعدام‌های اخیر در ایران. این گزارش در صفحه اول "زود دویچه" درج شده و عنوان آن چنین است: "پیام جلادان". گزارش با طرح این نکته که در ایران سرکوب داخلی و مناسبات تنش‌آمیز با جهان خارج به دو روی یک سکه بدل شده‌اند، اعترافات آرش رحمانی‌پور و رضا علی‌زمانی را «ساختگی‌ و اجباری» می‌داند و از نسرین ستوده، وکیل آرش رحمانی‌پور، نقل می‌کند که چگونه با تهدید به آزار خواهرش، او را مجبور به "اعتراف" کرده‌اند.

"زود دویچه" در پیوند با بی‌اساس بودن اتهامات علیه ناصر عبدالحسینی، یکی دیگر از کسانی که دادگاه بدوی در موردش حکم اعدام صادر کرده، حرف‌های برادر او، مجتبی عبدالحسینی را نقل کرده است. ناصر عبدالحسینی به انتقال اطلاعات به خارج و همکاری با سازمان مجاهدین خلق متهم شده است. محبتی عبدالحسینی در این رابطه گفته است: « زمانی‌که برادرم را بازداشت می‌کردند، هیچ‌گونه سندی در رابطه با جرمی که می‌گفتند مرتکب شده، به ما نشان ندادند و هیچ مدرکی نداشتند، از منزل ما هیچ مدرکی پیدا نکردند. برادر من حتا دیپلم هم ندارد، نه کامپیوتر دارد و نه حتا یک آدرس ایمیل، پس چه‌طور می‌توانسته به قول اینها اطلاعات را به خارج از کشور بفرستد؟»

"زود دویچه تسایتونگ" در ادامه گزارش تحلیلی خود، اعدام‌ها را در آستانه‌ی ۲۲ بهمن قابل تأمل می‌داند. به نوشته این روزنامه، هدف این است که معترضان که در حال برنامه‌ریزی برای تظاهرات اعتراضی خود در این روز هستند، مرعوب شوند و دست از مخالفت بردارند.

"زود دویچه" سپس به این نکته اشاره می‌کند که وابسته معرفی‌کردن معترضان و رهبران آنها به کشورهای خارجی یکی دیگر از حربه‌های حکومت ایران برای منکوب و مرعوب‌کردن اعتراض‌هاست. اعلام ابهام‌آمیز دستگیری دو نفر از وابستگان به سفارت آلمان در جریان تظاهرات عاشورا و نیز طرح اتهام ارتباط یکی از مشاوران میرحسین موسوی با آلمان در همین چارچوب قابل ارزیابی است.

هشدار به معترضان

روزنامه اتریشی "استاندارد" نیز ارزیابی مشابه‌ای دارد. مفسر این روزنامه نوشته است که حکومت با اعدام‌های روز پنجشنبه برای معترضان پیام فرستاده است که اگر در تظاهرات اعتراضی روز ۲۲ بهمن شرکت کنید، سرنوشت شما هم پای چوبه‌های دار رقم خواهد خورد. در تفسیر "استاندارد" سپس می‌خوانیم: «ترس ایران را در برگرفته است، ولی این تنها معترضان و شهروندان عادی نیستند که نگرانی و ترس دارند، خود حاکمان هم به وحشت افتاده‌اند و شکاف در درونشان رو به افزایش است. وحشت بخشی از اصول‌گرایان این است که اعدام و سرکوب نهایتاَ گورکن رژیم شود، ولی بخش تندروی اصول‌گرایان همچنان هوادار برخوردهای سخت و سرکوبگرانه با معترضان است.»

ترس حاکمان را هم فراگرفته است

روزنامه آلمانی "دی ولت" نیز اعدام‌های اخیر را نشانه‌ی آن می‌داند که حکومت ایران سرگردان و خشمناک به دور خود می‌چرخد و راهی برای برون‌رفت از بحران نمی‌یابد. "دی ولت" می‌نویسد: «حکومت ایران همه‌ی ابزارهای سرکوب یک رژیم اقتدارگرا را به کار گرفته است: دادگاه‌های نمایشی، اعدام‌های علنی، تهدیدهای مرگ‌آمیز علیه مخالفان و اعضای خانواده‌اشان. چرا؟ چون میراث‌داران آیت‌الله خمینی با بزرگترین تهدید سی سال اخیر مواجه شده‌اند.» "دی ولت" در ادامه به این نکته اشاره می‌کند که جناح حاکم به شمول آیت‌الله خامنه‌ای تنها با خشم و اعتراض خیابان روبرو نیستند، بلکه روحانیت شیعه نیز دیگر در پشت آنها نایستاده است. نداهای مخالف روحانیونی مانند آیت‌الله دستغیب در شیراز یا آیت‌الله صانعی در قم بازتابی از تشدید مخالفت‌ها در درون روحانیت نسبت به سیاست‌ها و رویکردهای جاری است.

FW/KG