پیشنهاد دولت آلمان برای عودت قایق‌های پناهجویان به آفریقا
۱۳۹۵ آبان ۱۶, یکشنبه
دولت آلمان می‌خواهد کسانی را که می‌کوشند خود را از راه دریای مدیترانه به اروپا برسانند مستقیما به افریقا بازگرداند تا تعداد کمتری پناهجو این راه رسیدن به اروپا را برگزینند. اپوزیسیون دولت آلمان با این پیشنهاد مخالف است.
عکس: picture-alliance/AP Photo/F. Malavolta
تبلیغات
وزارت کشور آلمان به سرپرستی توماس دمزیر، در صدد است پناهجویانی که با قایق از طریق دریای مدیترانه راهی اروپا می‌شوند، را پس از "نجات" حتی‌الامکان به طور مستقیم به آفریقا بازگرداند.
سخنگوی وزارت کشور آلمان به شماره مخصوص روز یکشنبه (۶ نوامبر / ۱۶ آبان) روزنامه "دی ولت" در این باره گفت: «وقتی چشم‌اندازی برای رسیدن به سواحل اروپا وجود نداشته باشد، این امکان به وجود می‌آید که مهاجران صرف نظر کنند از اینکه جان و مال خود را فدای این سفر خطرناک کنند.»
سخنگوی دولت آلمان همچنین گفت که هدف دولت آلمان جلوگیری از فعالیت گروه‌های قاچاقچی است که سفر پناهجویان با قایق را سازماندهی می‌کنند.
در پس این ایده این امید نهفته است که مهاجران تشخیص دهند که رسیدن به ایتالیا از راه دریا ممکن نیست. طبق پیشنهاد وزارت کشور آلمان، مهاجرانی که از لیبی به دریا می‌زنند، نه به لیبی بلکه به کشور دیگری در شمال آفریقا مانند تونس یا مصر برده می‌شوند. این پناهجویان می‌توانند سپس در این کشورها درخواست پناهندگی به کشورهای اروپایی را بدهند. اگر درخواست آنان پذیرفته شود، می‌توانند به طور حمایت و حفاظت شده راهی اروپا شوند.
به گفته سخنگوی وزارت کشور آلمان، طرح یا گفت‌وگویی عینی در سطح اتحادیه اروپا درباره این پیشنهاد هنوز وجود ندارد.
بدین ترتیب شمار پناهجویان پس از گذشت حتی چند روز به سرعت کاهش خواهد یافت. از آغاز سال جاری میلادی (۲۰۱۶) تاکنون نزدیک به ۱۶۰ هزار مهاجر از راه دریای مدیترانه وارد ایتالیا شده‌اند. مقامات دولت ایتالیا اعلام کرده‌اند که تنها در ماه اکتبر امسال ۲۸ هزار پناهجو وارد ایتالیا شده‌اند که این تعداد در مقایسه با شمار پناهجویان در ماه اکتبر سال گذشته سه برابر شده است. بسیاری از این پناهجویان می‌خواهند به کشورهای دیگر اتحادیه اروپا پناهنده شوند.
اپوزیسیون دولت آلمان به شدت به پیشنهاد وزارت کشور انتقاد کرده است. کاترین گورینگ-اکارت، رئیس فراکسیون حزب سبزها در مجلس نمایندگان آلمان، به "دی ولت" گفت: «وزارت کشور با پناهجویان مثل بیماری واگیری رفتار می‌کند که آدم بخواهد از دست آن خلاص شود.» او افزود: «کسی که حق رسیدگی عادلانه به وضعیت کسانی که در حال فرار و مهاجرت هستند را از آنها دریغ کند، رفتارش چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ حقوقی بسیار پرسش‌برانگیز است.»
همچنین برند ریکسینگر، رئیس حزب چپ آلمان، از "فضاحت در امر بشردوستانه" سخن گفت که به معنای "گامی دیگر در راه از میان برداشتن حق پناهندگی" است. ریکسینگر به روزنامه "دی ولت" گفت که معتقد است برای فرار به اروپا باید راه‌های قانونی وجود داشته باشد. او گفت: «بررسی پرونده پناهندگی اشخاص باید در آلمان صورت بگیرد، چون حق پناهندگی به معنای این هم هست که پناهجو به وسایل و کمک‌های حقوقی، یعنی وکلا، سازمان‌های مشاوره حقوقی و غیره هم دسترسی داشته باشد.»
به گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت، در سال جاری بیش از ۴۲۲۰ نفر هنگام فرار از راه دریای مدیترانه جان خود را از دست داده‌اند که این تعداد ۷۲۵ نفر بیشتر از تعداد قربانیان سال گذشته است.
آفریقاییان و آرزوی رسیدن به "بهشت اروپا"
بسیاری از آفریقا خطر سفر دریایی را به جان می‌خرند تا به ایتالیا می‌رسند. آنها می‌پندارند در اروپا کار و اتوموبیل در انتظارشان است. اما بسیاری بزودی به واهی بودن خیالات خود پی‌می‌برند.
عکس: DW/J.Hahn
صبر، نه زندگی
در جنوب ایتالیا محله‌هایی فقیرنشین با آلونک‌هایی این‌چنین ایجاد شده است. تابستان‌ها صدها آفریقایی بر شمار ساکنان این محله‌ها افزوده می‌شود. آنها در پی به دست آوردن پولی برای خانواده‌شان به دنبال کار در مزارع ایتالیا و برداشت محصول هستند. اما کارفرماها با افزایش شمار کارگران حقوق آنها را بسیار پائین‌تر از حد معمول تعیین می‌کنند.
عکس: DW/J.Hahn
زاغه‌ای در مرکز اروپا
حدود ۱۰۰۰ نفر در این زاغه در منطقه "آپولین" در جنوب ایتالیا زندگی می‌کنند. اینجا نه آب آشامیدنی هست، نه برق، نه توالت. شمار افراد این محله فقیرنشین در تابستان افزایش می‌یابد. به خاطر باد مساعدی که در دریای مدیترانه می‌وزد، بسیاری از شهروندان آفریقایی خطر سفر دریایی به سواحل جنوبی ایتالیا را به جان می‌خرند و خود را به اروپا می‌رسانند.
عکس: DW/J.Hahn
سرگردانی در سرزمینی دوردست
هر که بخواهد در "گتو" زندگی کند باید به فکر خود باشد. باید با ژنراتوری به فکر تولید برق بود. آنها که تکنیکی‌ترند در مکانی به تعمیر دوچرخه مشغول می‌شوند. اینجا دوچرخه تنها وسیله نقلیه است. آنها که می‌خواهند برای کار به مزارع بروند باید با دوچرخه یا پیاده خود را به محل کار برسانند.
عکس: DW/J.Hahn
قلب سبز ِ ایتالیا
شهر فوجای ایتالیا در ۱۵ کیلومتری این "گتو" قرار دارد. در اطراف این شهر مزارع کشاورزی قرار دارند؛ جایی که مهاجران آفریقایی گاهی در آنها کار می‌کنند. کار دیگری در انتظار مهاجران نیست، زیرا صنعت در این منطقه رشد چندانی نداشته است. بیش از ۱۵ درصد مردم این منطقه در پی بحران موجود در اروپا بیکار شده‌اند.
عکس: DW/J.Hahn
در انتظار زندگی بهتر
"ایبرا امباکه فال" و "انگرسار" شهروندان سنگالی هستند. آنها هم می‌دانند که اینجا پول درآوردن آسان نیست. انگرسار ۳۲ساله تا چندی پیش خوشحال بود که اجازه کار موقت دارد. او برای چیدن گوجه فرنگی ساعتی ۵/ ۳ یورو دریافت می‌کند. بخشی از این پول به "کاپورالی" می‌رسد که در این منطقه به مافیای ایتالیا و آفریقا گفته می‌شود.
عکس: DW/J.Hahn
دولت ایتالیا مشکلات مهاجران را نمی‌بیند
اعضای مافیای "کاپورالی" هر چه بخواهند بر سر زاغه‌نشینان می‌آورند. مافیا در این منطقه موازین خود را دارد و به قوانین دولتی اهمیتی نمی‌دهد. قاچاق مواد مخدر و روسپی‌گری در دست این سازمان است و امری طبیعی به حساب می‌آید. نهادهای دولتی مشکلات مهاجران را نمی‌بیند. بعضی اوقات اما کاروانی با یک طبیب به منطقه می‌آید و به مشکلات پزشکی اهالی رسیدگی می‌کند. چند توالت سیار هم نصب شده است.
عکس: DW/J.Hahn
واسطه میان فرهنگ‌ها
بسیاری از ایتالیایی‌هایی که در نزدیکی این منطقه زندگی می‌کنند فقط از راه تلویزیون با شرایط زندگی در آن آشنا شده‌اند. آرکانگلو ماریا، کشیش کاتولیک منطقه خواستار بهبود شرایط زندگی ساکنان گتو است. این کشیش به همراه چند علاقمند دیگر، آموزش زبان به مهاجران را آغاز کرده است. او می گوید: «بیشتر مهاجرانی که اینجا زندگی می‌کنند هیچ مدرک شناسایی معتبری ندارند. زندگی در اینجا با کرامت انسانی همخوان نیست.»
عکس: DW/J.Hahn
ساخت‌و‌ساز برای مهاجران
مهاجران آفریقایی در روستایی در نزدیکی زاغه، شیوه ساخت ساختمان را فرامی‌گیرند. آنها قرار است پس از پایان ساخت این خانه‌ها آنجا زندگی کنند. این پروژه با حمایت مسئولان نهادهای دولتی منطقه روبرو شده است. این ساختمان‌ها اما راه حلی برای مشکل مسکن مهاجران نیست، زیرا تعداد ساختمان‌ها اندک و شمار مهاجران بسیار است.
عکس: DW/J.Hahn
در آرزوی قانونی شدن
"امبایه اندیایه" در مورد خودش می‌گوید: «من مهاجری غیرقانونی بودم. خیلی کوشیدم تا سرانجام کاری به عنوان فروشنده خیابانی پیدا کردم. به تدریج تونستم اجازه اقامت بگیرم. امبایه اندیایه اکنون رئیس سازمان پناهندگان "لاسنگال" شده است. او خواستار آن است که دیگر آفریقایی‌های مهاجر نیز در ایتالیا اوراق معتبر دریافت کنند و اجازه اقامت‌شان قانونی شود.
عکس: DW/J.Hahn
آرزویم زندگی کردن چون انسان است
"مامادو لامین گای" شهروند دیگر سنگال خوشحال است که دیگر در "گتو" زندگی نمی‌کند. می‌گوید: «مسئله اصلی کرامت انسانی است.» و ادامه می‌دهد که در آغاز ورود به ایتالیا با ورود به گتو و دیدن زندگی آفریقایی‌ها در آنجا قلبش شکسته است. او خوشحال است که اجازه کار دارد و می‌خواهد با کار زیاد شرایط زندگی‌اش را بهبود بخشد.
عکس: DW/J.Hahn
آینده‌ای تیره بدون مدارک قانونی
بسیاری از آفریقایی‌های مهاجر می‌خواهند از زاغه‌های جنوب ایتالیا خارج شوند. آنها بارها خواستار خروج از ایتالیا و اعزام به کشور اروپایی دیگری شده‌اند، اما اتحادیه اروپا با خواست آنها مخالفت می‌کند. بر طبق موازین پناهندگی این اتحادیه، پناهجویان باید در کشوری تقاضای پناهندگی بدهند که برای نخستین بار به آن وارد شده‌اند.
عکس: DW/J.Hahn
خانه نه، تنها سقفی بالای سر
در ایتالیا ۶۵ هزار پناهجو زندگی می‌کنند. بیشتر آنها آفریقایی هستند. بسیاری از این پناهجویان خواستار بازگشت به کشور خود هستند، اما هزینه تهیه بلیط بازگشت بسیار زیاد است. آنها در زاغه‌هایی زندگی می‌کنند که دیوارهایش مقوایی هستند و بر آن نوشته شده: «جایی که باریلا باشد، خانه است.» باریلا یکی از کنسرن‌های بزرگ تولید مواد غذایی در ایتالیاست.
