تاندو هوپا اهل آفریقای جنوبی، حدودا ۲۵ ساله و وکیل است. او با مشکل پوشیدن لباس‌های بلند و فرار از آفتاب بزرگ شده و همیشه خود را در سایه پنهان کرده است. تاندو حالا تصمیم گرفته تا با پیش‌داوری‌هایی که مردم در آفریقا در مورد زال‌ها دارند، مبارزه کند؛ آن هم با استفاده از ابزاری به نام "مد".

تاندو چهار سال پیش در یک مرکز خرید مورد توجه گرت یوهان کوتزه، طراح اهل آفریقای جنوبی قرار گرفت و به اصطلاح رایج در دنیای مد "کشف شد." او حالا یکی از مدل‌های سرشناس آفریقای جنوبی است و تصویرش بارها در مجلات به چاپ رسیده است. در سال ۲۰۱۳ عکسی از تاندو حتی روی جلد مجله "Forbes Life Africa" منتشر شد.

مبارزه با پیشداوری‌ها در عمل کار دشواری است. بسیاری از آفریقایی‌ها معتقدند که زال‌ها انسان به شمار نمی‌روند بلکه ارواحی هستند که بخشی از اندام‌های بدنشان خوش‌یمن بوده و ثروت به همراه می‌آورد. زالی اما یک بیماری ژنتیکی است که از هر ۲۰ هزار نفر، به طور متوسط یک نفر به آن مبتلا می‌شود. در شرق و جنوب آفریقا زالی بیماری شایعی به شمار می‌رود.

به دلیل خرافه "خوش‌یمن" بودن افراد تبهکار در آفریقای جنوبی به شکار زال‌ها می‌روند که به آنها "سیاه‌پوستان سفید" لقب داده‌اند. آنها زال‌ها را می‌کشند و جسدشان را به طبیبان سنتی می‌فروشند. به گفته سازمان ملل بدن یک زال بیش از ۶۰ هزار یورو در بازار سیاه فروخته می‌شود. تنها یک پای فرد زال در آفریقای جنوبی نزدیک به ۲ هزار یورو قیمت دارد.

دوروتی ماوزن اهل روستایی به نام "ماشینگا" در کشور مالاوی است. در این کشور ده هزار مبتلا به بیماری زالی زندگی می‌کنند. به گفته سازمان عفو بین‌الملل در یک سال و نیم گذشته ۱۸ زال در مالاوی به قتل رسیده‌اند. پلیس این کشور بیش از ۶۰ مورد حمله به زال‌ها را ثبت کرده است. دوروتی هیچگاه در زندگی احساس امنیت نکرده است. برآورد می‌شود آمار واقعی قتل زال‌ها و حملات علیه آنان بسیار بیشتر از آمار رسمی باشد.

رازق جفالی هیچگاه نمی‌گذارد پسرانش از جلوی چشمانش دور شوند. او حتی برای محافظت از قاسم سه ساله مجبور شده تا شغلش را رها کند. مردم مالاوی در اصل به آرامش و انسان‌دوستی حاکم در کشورشان افتخار می‌کنند. اما حملات خشونت‌آمیز علیه زال‌ها موجب شده تا حتی رئیس‌جمهور این کشور نیز به تازگی در مصاحبه‌ای از کشورش و آنچه برای زال‌ها رخ داده، ابراز "شرمساری" کند.

سالیف کیتا به بیماری زالی مبتلاست و خواننده پاپ معروفی در آفریقای جنوبی به شمار می‌رود. او زاده کشور مالی است و به خوبی از سختی‌های زندگی برای زال‌ها در آفریقا آگاه است. کیتا در سال ۱۹۸۴ به پاریس مهاجرت کرد. او با اجرای ترانه‌ای در سال ۱۹۸۸ در ورزشگاه ویمبلی شهر لندن به مناسبت ۷۰ سالگی نلسون ماندلا، که در آن زمان در زندان به سر می‌برد، به شهرت رسید.

برگزاری جشنواره‌ای در سال ۲۰۱۵ در کنگو بسیار جنجال‌برانگیز شد. این جشنواره "افتخار می‌کنم که زال هستم" نام داشت و هدف آن آشنایی زال‌ها با یکدیگر، تبادل تجربیات و افزایش اعتماد به نفس در آنان بود. بسیاری از آفریقایی‌ها از اینترنت به عنوان ابزاری برای حمایت از زال‌ها استفاده می‌کنند. برای نمونه آنها در توییتر هشتگ #AlbinismisJustAColour (آلبینیسم تنها یک رنگ است) را به کار می‌برند.

آلبینیسم تنها رنگ پوست را تغییر نمی‌دهد. از آنجایی که بدن مبتلایان به این بیماری توان تولید رنگدانه ملانین را ندارد، پوست آنها توان محافظت از خود در برابر اشعه خورشید را ندارد. برای همین خطر ابتلا به سرطان پوست در میان زال‌ها بسیار بالاست. نبود ملانین در چشم‌ها نیز موجب ورود نور زیاد به مردمک چشم شده و مشکلات بینایی شدیدی را برای مبتلایان به همراه دارد.

سعید سرامانی و هم‌تیمی‌هایش تنها زمانی می‌توانند تمرین‌هایشان را آغاز کنند که خورشید کاملا غروب کرده باشد. تیم آنها به نام " Albino United" (آلبینو یونایتد) هر چند زمین تمرین مدرن و پیشرفته‌ای ندارد، اما تمامی بازیکنان یک هدف بزرگ در سر می‌پرورانند: تبدیل شدن به یک ستاره فوتبال مشهور در جهان، درست مثل قهرمان‌هایشان دیدیه دروگبا یا پی‌یر امریک اوبامیانگ.