دویچه‏وله: تیم ملی فوتبال امید ایران با پیروزی مقابل تیم‏های ملی ترکمنستان، بحرین و ویتنام، راهی مرحله‏ی یک هشتم نهایی مسابقات فوتبال بازی‏های آسیایی گوانجو شده است. شاگردان غلامحسین پیروانی در این دور، روز دوشنبه به مصاف مالزی می‏روند. برنده‏ی دیدار ایران و مالزی، سرانجام در مرحله‏ی یک‏چهارم نهایی، به مصاف برنده‏ی دیدار هنگ‏کنگ و عمان خواهند رفت. چه چشم‏اندازی را برای تیم ملی فوتبال امید ایران در بازی‏های آسیایی گوانجو می‌بینید؟

حسن آل‏صفر: بازی‌های تیم تا کنون رضایت‌بخش بوده. یادمان نرود که تیم امید ما، شش بازیکن اصلی تیم ملی فوتبال ما را با خود دارد و نمی‏توانیم بگوییم تیم بی‏تجربه‏ای است. شاید هم به همین خاطر انتظار زیادی از این تیم داریم. تیم‏هایی هم که ما در بازی‏ها داریم می‏بینیم، بیشتر تیم‏های المپیکی‏شان هستند و شاید جوان‏تر از آن و همه‏ی آن‏ها دارند خود را حاضر می‏کنند برای رسیدن به المپیک. هدف ما هم باید رسیدن به المپیک باشد. در بازی‏های آسیایی یک مدال طلا که بیشتر به ما نمی‏دهند. جامی هم در کار نیست. تمام امیدهای‏مان را گذاشته‏ایم روی تیم امیدمان. بازی با مالزی فکر نمی‏کنم برای تیم سخت باشد. اگر مالزی را هم ببرند، همان‏طور که گفتید، با برنده‏ی هنگ‏کنگ و عمان بازی خواهند کرد که فکر می‏کنم این راه بسیار هموار و خوبی است برای آقای پیروانی و تیم امید ما که بتواند به نیمه‌نهایی راه یابد.

ارزیابی فنی شما در مورد عمل‏کرد تیم ملی امید ایران در سه دیدار نخست بازی‏های آسیایی چیست؟

چیزی که من در تیم امید دیدم و خوشم آمد، این است که آقای پیروانی از غلامرضا رضایی به عنوان حمایت‏کننده استفاده می‏کند. او به فورواردها توپ می‏رساند، در موقعیتی که خودش موقعیت داشته باشد، استفاده می‏کند و مثل گذشته نیست که ما بخواهیم از ایشان بیش از حد استفاده کنیم و تمام توپ‏ها به ایشان ختم بشود. این نشان می‏دهد که آقای پیروانی بیشتر تمرکز خود را روی بازیکن‏هایی گذاشته که در تمرینات‏اش بوده‏اند؛ نه آن‏هایی که به تمرینات‏اش اضافه شده‏اند. اگر انصاری‏فرد کمی به خودش بیاید، کمی دقت بیشتری داشته باشد، فکر می‏کنم گل‏زن بسیار خوبی در این بازی‏ها باشد. هرچه بیشتر از این بازی‏ها بگذرد، این تیم هماهنگ‏تر می‏شود. من را بیشتر یاد زمانی که با آقای برانکو رفتیم و در بازی‏های آسیایی قهرمان شدیم می‏اندازد. در آن بازی‏ها هم هرچه بیشتر می‏گذشت، تیم خود را پیدا می‏کرد و به جایی رسید که قهرمان شد. من با این تیم هم این را می‏بینم.

با توجه به این‏که تورنمنت فوتبال بازی‏های آسیایی همیشه در مقایسه با دیگر مسابقات قاره‏ای در آسیا، زیاد مطرح نبوده و پس از جام ملت‏های آسیا، مسابقات مقدماتی جام جهانی و مسابقات مقدماتی بازی‏های المپیک، می‏شود گفت که ارزش آن در رتبه‏ی چهارم قرار دارد، حضور در چنین تورنمنتی کلاً چه دستاورد و پیامدهایی می‏تواند برای فوتبال ایران داشته باشد؟

متآسفانه به دلیل ناکام بودن تیم نوجوانان و جوانان‏مان، همه‏ی فکر و ذکر ما شده است تیم امید. در صورتی‏که نباید این باشد. تیم امید ما در این بازی‏ها یا در این نوع بازی‏ها باید سکوی پرتابی باشد برای المپیک و جام جهانی که متأسفانه ما این کار را سال‏های سال است که انجام نمی‏دهیم. اگر ما با تیم بسیار جوانی رفته بودیم، با تیمی رفته بودیم که بازیکنان‏ گمنامی داشتیم و می‏‏آمدیم با بازیکنان بسیار جوان‏مان قهرمان می‏شدیم، می‏توانستیم بگوییم بازیکنان جوان و بدون تجربه بردیم و قهرمان شدیم. اما بازیکنانی که در این تیم داریم، بازیکنانی هستند که دارند در لیگ بازی می‏کنند. شش بازیکن تیم امید، بازیکنان فیکس تیم ملی بزرگ‏سالان هستند، حال سن‏شان کمی پایین‏تر است. این آن چیزی نیست که ما انتظار داریم، یعنی سکوی پرتابی برای بازی‌های المپیک.

مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان

تحریریه: شهرام احدی