سرکوب‌ها و محدودیت‌ها در ایران به حدی است که مقاومت و جرئت و جسارت‌های فردی و گروهی در نفی این محدودیت‌ها در نگاه شماری از شهروندان مشکوک می‌نماید و نوعی تبانی تلقی می‌شود. منکر نمی‌توان شد که حکومت هم از به‌کارگیری این گونه ترفندها فروگذار نمی‌کند، ولی تعمیم سوءظن و تردید به شمار انبوه اقدامات جسورانه و تابوشکنانه شهروندان که خط قرمزهای حکومت را در ۴۵ سال گذشته دائما جا به جا کرده‌اند و برای کنش خود هزینه هم داده‌اند، بدترین ناسپاسی در حق دلیری و فداکاری مدنی، فرهنگی و سیاسی آنهاست. کاریکاتور هفته مانا نیستانی برای دویچه وله به این موضوع پرداخته است.