بعد از دهه‌ها سرکوب موسیقی رپ و دستگیری گاه و بیگاه رپرهای فارسی، بنظر می‌آید بخش‌هایی از حکومت از سیاست حذف و انکار کامل ناامید شده با این گونه موسیقی از سر آشتی برآمده به تعدادی از رپرهای فارسی‌زبان مجوز هم داده‌اند، حتی برنامه‌ای تلویزیونی تهیه شده که به موسیقی و خوانندگان رپ می پردازد، نکته جالب اما تلاش این برنامه و برنامه‌ریزان فرهنگ رسمی برای اخته‌سازی و حذف بخش اعتراضی، انتقادی این موسیقی و تبدیل آن به موجودی رام و آرام برای کنترل هیجانات نسل جوان است. در شرایطی که همچنان زنان علاقمند به این گونه یا هر گونه دیگر موسیقی اجازه خواندن ندارند و خبر بسته شدن صفحات فضای مجازی آنها پشت هم می‌رسد، چیزی که برنامه‌ریزان به عنوان موسیقی رپ معرفی می‌کنند فرسنگ ها با خاطره جمعی مخاطبان از آثار دغدغه‌مند و تاثیرگذار هیچکس، یاس، توماج و سایر خوانندگان رپ فاصله دارد.