کارخانه‌های آبجوسازی آلمان قوانین ویژه‌ای را رعایت می‌کنند. قانون ۵۰۰ ساله خلوص آبجو در آلمان خواستار آن بوده که آبجو باید تنها شامل آب، رازک، جوانه جو و مخمر باشد. اگرچه اتحادیه اروپا در سال ۱۹۸۷ در این قانون تجدید نظر کرده، اما هنوز بسیاری از کارخانه‌های آبجوسازی آلمان روش سنتی خود را حفظ کرده‌اند.

اتحادیه اروپا ممنوعیت خلوص آبجو را برداشته و کارخانه‌های آبجوسازی ضرورتی به قبول آن ندارند. اکنون کارخانه‌های جدید آبجوسازی خارجی فعالیت خود را در آلمان آغاز کرده‌اند و در آنجا آبجو به سبک کشور خود تهیه می‌کنند. روزنامه "میکسولوژی" انواع آبجوهایی که در آلمان تهیه می‌شود را فهرست کرده است.

گرچه آلمان یک سوم از مجموع ۱۵ هزار نوع آبجوی دنیا را تهیه می‌کند و در این کشور ۱۵۰۰ کارخانه آبجوسازی فعالیت می‌کنند، مردم این کشور مقام نخست جهان را در نوشیدن آبجو ندارند. آلمانی‌ها به طور متوسط سالی حدود ۱۱۰ لیتر آبجو می‌نوشند (حدود ۳۰۰ تا ۳۲۰ شیشه آبجو). شهروندان ایرلند و جمهوری چک از لحاظ میزان مصرف آبجو گوی سبقت را از آلمان ربوده‌اند.

در هر منطقه آلمان یک لیوان آبجو معنی خاصی دارد. کارکنان بارهای آلمان وقتی مشتری از آنها یک لیوان آبجو بخواهد، آبجوی همان شهر را به او می‌دهند. به این ترتیب مشتری در مونیخ "هلِس" تحویل می‌گیرد، در کلن "کُلش" و در‌هامبورگ "آسترا".

هر نوع آبجو لیوان مخصوص خود را دارد. آبجوی شهر کلن (کُلش) را در لیوان‌های ظریف ۲/ ۰ لیتری می‌نوشند. بعضی لیوان‌ها شبیه گیلاس شراب هستند و بعضی دیگر لیوان‌های بزرگ نیم لیتری مخصوص شکم‌دار.

الکل موجود در بیشتر آبجوهای آلمان حدود پنج‌درصد است. در بعضی آبجوهای ایالت بایرن درجه الکل آبجوها تا شش درصد هم می‌رسد. برخی‌ها در ایالت بایرن به طور سنتی به هنگام صرف صبحانه هم یک لیوان آبجوی "روشن" (Helles) می‌نوشند.

همه فکر می‌کنند که آلمانی‌ها قوانین خلوص آبجو را بسیار جدی می‌گیرند، اما چنین نیست. شمار کسانی که مایلند این نوشابه را با نوشابه‌های دیگر مخلوط کنند و بنوشند، روز به روز بیشتر می‌شود. این نوشابه‌های مخلوط حتی نام‌های خاص خود را نیز یافته‌اند. "رادلر" نام مخلوط آبجو و لیموناد است. مخلوط آبجو و کوکاکولا هم طرفداران خاص خود را دارد.

اگر در لهستان با علاقه شربت‌های گوناگون را با آبجو مخلوط می‌کنند و می‌نوشند، در آلمان این سنت چندان همه‌گیر نشده است. برلین اما سنت خاص خود را دارد. در برلین از جمله مخلوط شربت تمشک و آبجو طرفداران خاص خود را پیدا کرده است. آبجوهای مربایی شهر برلین را در چنین لیوان‌هایی می‌نوشند.

گرچه در برخی کشورهای اروپایی نوشیدن آبجو در مناطق عمومی ممنوع است، در آلمان می‌توان نوشابه‌های الکلی را بدون محدودیت‌های شدید در مناطق عمومی نیز نوشید. در چندشهر چون کلن و برلین نوشیدن نوشابه‌های الکلی در وسایل نقلیه عمومی ممنوع است.

در آلمان شیشه‌های مصرف شده نوشابه‌ها جمع‌آوری شده و از مواد آن بار دیگر استفاده می‌شود. بی‌سبب نیست که این کشور در زمینه محیط زیست از نوآورترین کشورهای جهان شناخته می‌شود. بیشتر بطری‌های پلاستیکی و شیشه‌ای گرویی دارند. معمولا هر بطری پلاستیکی خالی نوشابه ۲۵ سنت و هر بطری شیشه‌ای خالی نوشابه ۱۰ سنت قیمت دارد. بسیارند کسانی که در آلمان بطری‌های خالی را از خیابان‌ها جمع‌آوری و به پول تبدیل می‌کنند.