به گفته ناظران مسائل حقوق بشر در ایران، فشار بر اقلیت‌های دینی بخصوص پس از روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد افزایش یافته است. گزارش‌های مختلفی از آزار و اذیت و بازداشت اهل سنت، پیروان اهل حق و بهاییان در چند سال اخیر منتشر شده است.

همچنین چندی پیش ویلسون عیسوی کشیش کلیسای آشوری کرمانشاه بازداشت شده بود. روز گذشته (سه‌شنبه ۱۰ فروردین ۱۳۸۹) آقای عیسوی پس از ۵۴ روز با قید وثیقه آزاد شد. همچنین چند تن از شهروندانی که تازه به دین مسیحیت گرویده‌اند در شهرهای اصفهان، شیراز و تهران دستگیر شده‌اند. چند کلیسای مسیحیان نیز در گرگان، شیراز و تهران تاکنون بسته شده است.

قانع قبادی‌، کشیش کلیسای «پنطیکاستی» که در آلمان به سرمی‌برد، در مصاحبه با دویچه‌وله از شرایط فعالیت مسیحیان در ایران می‌گوید.

دویچه‏وله: آقای قبادی، کشیش ویلسون عیسوی، پس از ۵۴ روز بازداشت، با قید وثیقه آزاد شدند. آیا از آخرین وضعیت او و اتهام یا اتهاماتی که به ایشان وارد شده، اطلاعی دارید؟

قانع قبادی: به خاطر محدودیت در خبررسانی، اطلاع دقیقی در مورد این پرسش شما وجود ندارد. اما تا آن‏جایی که اطلاع دارم، ظاهراً اتهام ایشان تعلیم به جامعه‏ی فارسی‏زبان مسیحی در ایران است.
ایشان عصر یکشنبه از زندان آزاد شده‏اند و وضعیت روحی بسیار خوبی هم دارند. همان‏طوری که وضعیت روحی ایشان همیشه خوب بوده است. کشیش عیسوی فعلاً در کنار خانواده‏ی خود هستند، اما گویا از ادامه‏ی فعالیت در کلیسا و فعالیت تبلیغی و تعلیمی خود منع شده‏اند.

آیا در حال حاضر، افراد دیگری از جامعه‏ی مسیحی ایران در بازداشت به سر می‏برند؟

بله؛ متاسفانه فشار بر جامعه‏ی مسیحی ایران همیشه بسیار شدید بوده و در مدت اخیر شدت بیشتری نیز پیدا کرده است. ما هم‏چنان کشیش یوسف ندر خانی را در زندان لاکان رشت داریم که بیش از شش ماه است در بازداشت به سر می‏برند. یک زوج مسیحی به نام‏های خانم آقاجری و آقای شفیعی در اصفهان در بازداشت به‏سر می‏برند. آن‏طور که شنیده‏ایم، گویا عزیز دیگری به نام واهیک آبرامیان، از هم‏وطنان ارمنی ما به تازگی در تهران بازداشت شده‏اند.

به نظر می‏رسد که خصوصاً در چند سال اخیر، فشار بر مبلغان مسیحی در ایران افزایش پیدا کرده است. به نظر شما، این شرایط دلایل سیاسی خاصی دارد؟ یا بیشتر به دلایل اعتقادی و ایدئولوژیک برمی‏گردد؟

اصولاً این‏طور احساس می‏شود که هرگونه نظر، تفکر و باور دیگری غیر از همین باور تک‏قطبی‏ای که در ایران وجود دارد، از جانب حکومت ایران غیرقابل پذیرش است. استنباط من این است که این شیوه‏ی برخورد بیشتر به‏خاطر جلوگیری از آشنا شدن جامعه و بدنه‏ی شهروندان ایرانی با این تفکر و روشن‏گری است و این موضوع به نظر من، بیشتر یک رویه‏ی مذهبی است.

چندی پیش یکی از اعضای مطالعات دفتر استراتژیک ریاست جمهوری ایران، نسبت به رشد ترویج آن‏چه که ایشان «مسیحیت صهیونیستی» نام نهادند، در تهران هشدار داده بود. شما این‏گونه اظهارات را چقدر منطبق بر واقعیت‏ها می‏دانید؟

در جامعه‏ی ما می‏توانند جلوی هرچیزی را در هر حوزه‏ای با این پسوند بگیرند. مثلا شما می‏توانید ورزش صهیونیستی، اقتصاد صهیونیستی و… داشته باشید. این پسوندها فقط برای جلوگیری از تاثیر این موضوعات بر بدنه و جامعه‏ی ایران است.

ما اصولاً کاری به این صحبت‏ها نداریم. چون واقعیت ما بسیار روشن است. ما از خدا صحبت می‏کنیم و صحبت کردن از خدا فقط می‏تواند تن و بدنه‏ی طرف مقابلی را بلرزاند که احتمالا از خدا نباشد. وگرنه صحبت‏ کردن از خداوند، چه مشکلی می‏تواند داشته باشد و چه کسی را به لرزه در می‏آورد؟

با توجه به فعالیت گسترده‏ی مبلغان اسلامی در غرب و هم‏چنین دفاتر تبلیغات اسلامی وابسته به جمهوری اسلامی در این کشورها، به نظر شما، برخورد دولت ایران با مبلغان دیگر ادیان در داخل ایران، چگونه قابل توجیه است؟

متاسفانه این برخورد اصلا قابل توجیه نیست. با هیچ منطق و حتی به نظر من، با هیچ سفسطه‏ای هم قابل توجیه نیست. در حالی که در همین اروپا و در آلمان، هزاران مسلمان آزادانه و با امنیت کامل می‏توانند راهپیمایی کنند، اعتقادات خود را بیان کنند، تبلیغ کنند، مسجد داشته باشند، فعالیت کنند و خیلی آزادانه و باامنیت کارهای‏شان را انجام بدهند، این حق متقابل عموماً در کشورهای مسلمان و یا در ایران که مورد بحث ما است، به هیچ شکلی وجود ندارد؛ چه مستقیم و چه غیرمستقیم.

کمااین‌که حتی جامعه‏ی مسیحی‏زادگان در ایران ـ آشوری‏ها و ارمنی‏ها ـ این امنیت را برای خودشان ندارند. الان سه کلیسای آشوری در ایران تعطیل شده‏اند که جای تأسف بسیار است. کاری که ما می‏توانیم بکنیم، این است که برای این عزیزان دعا کنیم و بخواهیم که خداوند چشم و قلب این‏ها را بر روی حقیقت باز کند.

مصاحبه‌گر: مهدی محسنی

تحریریه: بهمن مهرداد