برای آلمانی‌ها تابستان بدون آبجوخواری در کافه‌باغ‌ها، تابستان نیست. هرچند "باغ آبجو" یا Biergarten برای نخستین بار در سال ۱۸۱۲ میلادی در ایالت بایرن ابداع و به سرعت فراگیر شد، اما دلیل ابداع آن نیز حکایت جالبی دارد.

طبق دستور آلبرشت پنجم در سال ۱۵۵۳ میلادی تهیه آبجو فقط در بین روزهای ۲۹ سپتامبر تا ۲۳ آوریل مجاز و در ماه‌های تابستان به علت گرمای هوا ممنوع بوده است. در آن زمان تخمیر آبجو فقط در درجه حرارت بین ۴ تا ۸ درجه امکان‌پذیر بود و از آنجا که آبجوها پاستوریزه نبودند، بسرعت فاسد می‌شدند.

آبجوسازی‌های شهر مونیخ برای اینکه بتوانند در ماه‌های تابستان نیز آبجو بسازند و بفروشند، زیر زمین‌هایی را در حومه شهر و در کنار سواحل زیبای رود "ایزار" احداث کردند.

آبجوسازهای مونیخ برای اینکه بتوانند درجه حرارت انبارهای خود را باز هم کاهش دهند، در کنار ساختمان‌ها درخت‌های بلوط کاشتند تا بتوانند از یک سو از سایه درختان استفاده کنند و از سوی دیگر ریشه این درختان نسبتا سطحی است و صدمه‌ای به ساختمان وارد نمی‌کند.

به مرور زمان در زیر سایه درختان، نیمکت‌هایی نیز برای میهمانان قرار گرفت تا آنها بتوانند در فصل گرما در سایه خنک درختان آبجو بنوشند. به زودی این بوستان‌های آبجوخوری با استقبال مردم روبرو شد.

اما کافه‌باغ‌های آبجوخوری در اطراف شهر به خصوص در ماه‌های تابستان باعث کسادی کار آبجوسازهایی شد که در درون شهر مونیخ باقی مانده بودند.

با شکایت آبجوسازهای شهر مونیخ، ماکسیمیلیان اول، پادشاه وقت بایرن در روز ۴ ژانویه ۱۸۱۲ دستور داد که بوستان‌های آبجو فروشی می‌توانند کماکان در بیرون شهر آبجو بفروشند، اما اجازه سرو و فروش غذا را ندارند.

فرمان ماکسیملیان مبنی بر عدم اجازه فروش غذا، از استقبال مردم نکاست و آنها غذای خود را همراه بردند. رسمی که تا امروز هم پا برجاست و در بسیاری از بوستان‌ها قسمتی را به آن‌هایی که غذا همراه خود دارند، اختصاص داده‌اند.

در سال ۱۸۲۵ فرمان ماکسیمیلیان لغو شد و بوستان‌های آبجوفروش باردیگر اجازه فروش غذا یافتند. همزمان بوستان‌های دیگری نیز در سطح شهر و اطراف آن به وجود آمدند.

گنجایش بوستان آبجو در "باغ انگلیسی" شهر مونیخ در نزدیکی برج چینی نزدیک به ۷ هزار نفر است. این بوستان آبجو دومین بوستان بزرگ شهر مونیخ است.

بوستان‌های آبجو اما به ایالت بایرن محدود نشدند. برلینی‌ها نیز به زودی لذت نوشیدن آبجو در زیر سایه درختان را کشف کردند. در گذشته در بوستان‌های آبجو تنها آبجو نوشیده نمی‌شد. در بسیاری از آن‌ها نوشیدن آبجو همراه با نمایش تئاتر یا اجرای موزیک زنده بود. این بوستان در برلین گنجایش پذیرایی از ۶۰۰ میهمان را دارد.

به مرور زمان کاربری بسیاری از ساختمان‌های قدیمی بازمانده از دوران قرون وسطی در آلمان تغییر کرد و بسیاری از آن‌ها به رستوران و باغ‌های آن‌ها به بوستان‌های آبجو تبدیل شدند.

از آنجایی که بسیاری از این کافه‌باغ‌ها در خارج از شهر قرار دارند، بعد از پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری محل مناسبی برای رفع خستگی، نوشیدن آبجو و صرف غذا هستند.

بوستان‌های آبجو محیط‌هایی خانوادگی و همچنین میزبان نسل‌های گوناگون و جمعیت پیر و جوان هستند.

حتی در ارتفاعات آلپ نیز بوستان‌های آبجو رونق دارند. این بوستان در ارتفاع ۲۹۰۰ متری، مرتفع‌ترین بوستان آبجوی آلمان است.

در تابستان کافه‌باغ‌های آبجو مملو از جمعیت است و تا دیروقت از میهمانان پذیرایی می‌شود.

در سال‌های اخیر در رقابت با ایالت‌هایی در آلمان که "ملکه شراب" انتخاب می‌کنند، در ایالت بایرن نیز هر سال "ملکه آبجو" انتخاب می‌شود. ملکه آبجو باید حداقل ۱۸ ساله باشد و اهل ایالت بایرن. (عکس: ورونیکا اتستالر، ملکه آبجو ایالت بایرن در سال ۲۰۱۸)