از اول اردیبشهت تا اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر، کمپینی با نام "کمپین بین‌المللی حمایت از حقوق کارگران ایران" توسط گروهی از فعالان مدنی راه‌اندازی شده است.

بنا بر اعلان فعالان این کمپین، جمهوری اسلامی ایران به معاهدات بین‌المللی خود در زمینه حقوق کارگران پایبند نیست از جمله معاهده‌های سازمان بین‌المللی کار که در آن حق داشتن تشکل‌های صنفی از جمله حقوق اولیه کارگران و معلمان ذکر شده است.

هم زمان با اعلام موجودیت این کمپین، کنشگران آن به انتشار گزارشی درباره وضعیت کارگران در ایران پرداختند. در این گزارش آخرین اطلاعات درباره وضعیت معیشتی کارگران، حوادث ضمن کار، اخراج کارگران، وضعیت زنان کارگر، کودکان کار، کارگان افغان و نیز کارگران زندانی ارائه شده است.

بر اساس این گزارش هم اکنون ۱۱ کارگر به دلیل اعتراضات صنفی و تقاضای تشکیل سندیکاهای کارگری در زندان به سر می‌برند. تخمین این گزارش برای کودکان کار نیز حدود ۳ میلیون نفر است.

همچنین به نوشته این گزارش در سال ۱۳۹۰، ۱۵۰۷ کارگر قربانی حوادث ضمن کار شدند در حالی که این رقم در سال ۱۳۸۹، ۱۲۹۰ نفر بوده است.

حداقل دستمزد؛ مرگ تدریجی کارگران است

شیرین عبادی برنده ایرانی جایزه صلح نوبل و یکی از حامیان این کمپین در گفت و گو با دویچه‌وله هدف اصلی این کمپین را رساندن صدای کارگران ایران به تمام دنیا می‌داند. او می‌گوید: «افرادی که خواسته‌های منطقی و مشروعی دارند، ولیکن به‌جای آن که حکومت حرف آن‌ها را بشنود، آن‌ها را به زندان‌های طویل‌المدت می‌اندازد، بایستی صدای‌شان شنیده شود و در حقیقت این کمپین‌ها هر شش ماه یکبار بلندگوی آن گروهی از مردم ایران است که صدای‌شان به علت سانسور شدید شنیده نمی‌شود».

خانم عبادی به تعیین حداقل دستمزد کارگران اشاره می‌کند و آن را بسیار نازل و به معنای مرگ تدریجی کارگران عنوان می‌کند. این حقوقدان همچنین آزادی تشکل‌های صنفی را جزو اصول قانون اساسی ایران و نیز تعهداات بین‌المللی جمهوری اسلامی می‌داند که همواره از سوی دولت ایران نادیده گرفته شده است. به گفته عبادی در ایران با هرنوع تشکل کارگری مخالفت می‌شود و اعضای آن به زندان می‌افتند.

در بیانیه  کمپین حقوق کارگران از کلیه کسانی که خواهان آزادی تشکل‌های مستقل کارگری هستند درخواست شده تا با پیوستن به این کمپین به هر شیوه ممکن، صدای کارگران ایران را به گوش جهانیان برسانند.