در بیست و سومین کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل (COP23) که در شهر بن آلمان برگزار می‌شود بر سر ابزار کنترل میزان انتشار گاز کربن و طریقه اندازه‌گیری آن بحث می‌شود. در این کنفرانس  دوازده روزه ( ۶ نوامبر تا ۱۷ نوامبر)، نمایندگان ۱۹۷ کشور شرکت کرده‌اند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

پاول پالمر، محقق دانشگاه ادینبورگ که در یک تیم بین‌المللی درباره گازهای گلخانه‌ای در جو زمین تحقیق می‌کند، می‌گوید، تعیین میزان گازهای گلخانه‌ای در جو زمین کار آسانی نیست.

طبق توافقنامه پاریس هر کشوری موظف است انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهد. بنابراین خود این کشورها مشخص می‌کنند که چه مقدار ذعال‌سنگ و یا نفت و گاز مصرف کنند. اما کشورهای امضاکننده توافق‌نامه پاریس باید به تعهد خود برای کاهش تولید گاز کربنیگ در بازه زمانی تعیین‌شده عمل کنند.

جهان در حال تغییر است

اما یکی از بزرگ‌ترین موانع در این راه عدم وجود شفافیت و به عبارتی وجود یک سیستم دوگانه‌ای است که در کنفرانس تغییرات اقلیمی کانکون در سال ۲۰۱۰ تصویب شده است. یعنی مقررات متفاوتی برای کشورهای در حال توسعه و کشورهای پیشرفته در نظر گرفته شده است.

پتروس کارشناس امور اقلیمی می‌گوید: «کشورهای در حال توسعه باید گزارش‌های منظم ارائه دهند، اما آنها مجبور نیستند آمار دقیقی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهایشان ارائه دهند، که این بدین معناست که ما اطلاعات بسیار کمی درباره میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای داریم. بنابراین مشخص نیست که تاچه اندازه گازهای گلخانه‌ای در کشورهایی چون چین، برزیل و هند انتشار می‌یابد.»

بیشتر بخوانید: بی‌اعتنایی به محیط زیست، پاشنه آشیل صنایع خودروسازی آلمان

به ویژه کشورهای کوچک‌تر و کمتر توسعه‌یافته می‌توانند استدلال کنند که آنها داده‌های لازم برای ارائه چنین گزارش‌های دقیق را نداشتند. اما چین دارای تمام مهارت‌ها و ظرفیت‌های لازم برای تهیه گزارش دقیق از میزان تولید آلاینده است.

چین پس از آمریکا بزرگ‌ترین تولیدکننده گاز آلاینده کربن دی اکسید است. بیشترین بخش تولید این گاز به خاطر ۳۰۰ میلیون خودرویی است که در چین در حرکت‌اند. در سراسر جهان به طور متوسط ۲۱ درصد تولید گاز آلاینده کربن دی اکسید به خاطر حرکت خودروهایی با سوخت فسیلی است.

چین به عنوان یک کشور قدرتمند باید آمار و ارقام مربوط به انتشار گازهای آلاینده را دقیق و شفاف ارائه دهد. این عمل چین می‌تواند فشار به هند و برزیل را هم برای کنترل و ارائه آمار دقیق‌تر در خصوص گازهای آلاینده بیشتر بکند.

کنترل انتشار گازهای آلاینده بوسیله ماهواره

با فن‌آوری پیشرفته و با ماهواره می‌توان کاهش گازهای آلاینده را به‌شکل بهتری زیر نظر گرفت  و تجزیه و تحلیل کرد. ماهواره‌های ناسا قادرند افزایش گازهای آلاینده را اندازه‌گیری کنند و تغییرات اقلیمی در جنگل‌های آمازون، آفریقا و اندونزی را نظارت کنند.

بیشتر بخوانید: حمایت مالی بانک‌ جهانی از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های اقلیمی

ماهواره‌ها همچنین می‌توانند میزان انتشار گازهای آلاینده و یا دیگر تغیرات اقلیمی را در کشورهایی که به لحاظ مالی، سیاسی و یا جغرافیایی مشکل دارند اندازه گیری و تغییرات اقلیمی را در این کشورها نظاره و ثبت کنند.