روز یکشنبه ۱۹ مارس (۱۹ اسفند) فرانک والتر اشتاین‌مایر، کار خود را به عنوان رئیس‌جمهور آلمان رسما آغاز می‌کند. دوران ریاست‌جمهوری خلف او، یوآخیم گاوک روز ۱۸ مارس رسما پایان یافت.

اشتاین‌مایر در روز ۱۲ فوریه سال جاری میلادی از سوی مجمع فدرال آلمان رسما به عنوان دوازدهمین رئیس‌جمهور این کشور برگزیده شد.

او که سال‌هاست جایگاهی ثابت و مهم در عرصه سیاسی آلمان دارد، "چهره‌ی دیپلماسی" این کشور در دوران اخیر محسوب می‌شود. اشتاین‌مایر پیش از انتخابش به عنوان رئیس‌جمهور، در رأس وزارت خارجه آلمان قرار داشت و کیلومترهای بیشماری را برای انجام مأموریت‌های گوناگون که اکثر آنها پیچیده و دشوار بودند، پشت سر گذاشته بود.

خلوت صومعه

همین مأموریت‌های گاه بغرنج و سفرهای بی‌وقفه سبب شد که اشتاین‌مایر پیش از آغاز فصل تازه‌ای در زندگی سیاسی‌اش در مقام رئیس‌جمهور، راهی یک صومعه کلیسای کاتولیک در برلین شود تا بتواند به خلوص و آرامش لازم دست یابد و بشکلی مطلوب خود را برای وظیفه‌ای جدیدش آماده سازد.

انتخاب این صومعه کاتولتیک به ویژه از این جهت درخور توجه است که اشتاین‌مایر خود به جماعت کلیسای پروتستان تعلق دارد.

بسیاری از سیاستمداران و شهروندان آلمان اشتاین‌مایر را چهره‌ای مناسب برای مقام ریاست‌جمهوری می‌دانند و بر این باورند که او از قابلیت‌ها و تجربه‌های لازم برای انجام این وظیفه برخوردار است.

اشتاین‌مایر که عضو حزب سوسیال‌دمکرات آلمان بود، همچنین اعتبار و وجه خاصی نزد سیاستمداران احزاب گوناگون دارد و به عبارتی از محبوبیتی فراحزبی برخوردار است.

او در سال‌های گذشته نشان داده که می‌توان در دوران بحرانی و توفانی روی او حساب کرد و از این رو جای تعجب نیست که اشتاین‌مایر در نظرسنجی‌های سال‌های اخیر در جمع محبوب‌ترین‌چهره‌های سیاسی آلمان قرار داشته است.

سابقه سیاسی

این سیاستمدار ۶۱ ساله فعالیت‌هایی سیاسی و دولتی خود را در در دوران گرهارد شرودر، صدراعظم پیشین آلمان آغاز کرد و سمت‌های گوناگونی را برعهده داشت تا اینکه در سال ۲۰۰۵ در پی تشکیل ائتلاف بزرگ به عنوان وزیر امور خارجه در کابینه آنگلا مرکل منصوب شد.

اشتاین‌مایر تا سال ۲۰۰۹ در رأس وزارت امور خارجه قرار داشت و در آن سال رقیب انتخاباتی آنگلا مرکل در انتخابات سراسری آلمان بود. حزب سوسیال دمکرات آلمان و اشتاین‌مایر در آن سال متحمل شکستی تلخ شدند. "عدم نزدیکی به مردم" از جمله انتقادهایی بود که در آن زمان در ارتباط با ناکامی اشتاین‌مایر مطرح شده بود.

اما چندی نگذشت که "وجهه انسانی" اشتاین‌مایر خبرساز شد. او در سال ۲۰۱۰ میلادی فعالیت‌های سیاسی خود را متوقف کرد تا به یاری همسر بیمار خود بشتابد و با اهدای کلیه به او کمک کند. این عمل سبب شد که به ویژه نگاه شهروندان آلمان به او دگرگون شود.

اشتاین‌مایر در سال ۲۰۱۳ میلادی پس از تشکیل ائتلاف بزرگ بار دیگر به کابینه مرکل بازگشت و ریاست وزارت امور خارجه آلمان بار دیگر به او محول شد. او در کنار هانس دیتر گنشر یکی از تأثیرگذارترین سیاستمداران آلمان در عرصه سیاست خارجی بوده است.

مذاکرات هسته‌ای با جمهوری اسلامی و همچنین بحران اوکراین از جمله صحنه‌هایی بوده‌اند که اشتاین‌مایر در آنها نقش‌آفرینی کرده است. به ویژه توافق هسته‌ای گروه ۱+۵ با ایران از دستاوردهایی است که اشتاین‌مایر در آنها تأثیرگذار بوده است.

وظیفه‌ای تازه

با شروع دوره‌ی ریاست جمهوری فصل تازه‌ای در زندگی سیاسی اشتاین‌مایر نیز آغاز می‌شود؛ فصلی که برای گذاراندن آن شاید نیاز به قابلیت‌هایی فراسوی دیپلماسی باشد. او خود را لنگری می‌بینید که می‌تواند و باید به جامعه ثبات بخشد.

اشتاین‌مایر در سخنرانی خود در مجمع فدرال آلمان قول داد که از ارزش‌های دمکراسی در دوره ریاست جمهوری خود دفاع کند. او در این سخرانی آرای مردم را بهترین تکیه‌گاه برای امید به آینده خوانده بود.

او که به پایه‌های دمکراسی و اصول بنیادین آن در آلمان باور دارد، در سخنرانی خود از لزوم شجاعت برای دفاع از دمکراسی سخن گفته بود: «ما باید برای حفظ آنچه که داریم شجاعت به خرج دهیم، برای حفظ آزادی و دمکراسی در یک اروپای واحد. این اساس و بنیان را ما می‌خواهیم و باید حفظ و حراست کنیم.»

به باور اشتاین‌مایر "این بنیان آسیب‌ناپذیر نیست". او بر این نکته واقف است که در آلمان هم "بسیاری از مردم به دلیل بحران‌ها دچار دغدغه و نگرانی شده‌اند" و از این رو وعده داده که "این نگرانی‌ها را جدی بگیرد".

اشتاین‌مایر در نطق خود در مجمع فدرال آلمان همچنین تصریح کرده بود: «در کمتر جایی از دنیا  بیش از آلمان ظرفیت‌ها و فرصت‌ها متفاوت وجود دارند. بیایید جسور باشیم، در چنین صورتی من نگرانی و ترسی از آینده نخواهم داشت.»