آگاهان رشته موسیقی این هنر را بر سه پایه استوار می‌دانند: ریتم یا ضرب، ملودی یا آهنگ و هارمونی یا آرایش چندآوایی. تئودور آیسفلد (Theodor Eisfeld) از هنرمندانی بود که این سه پایه را نه باهم که یکی پس از دیگری آموخت.

او در کودکی به ریتم علاقه داشت و این شاخه را خوب فرا گرفت. پس از آن نخست در نوجوانی به سازهای ملودیک به ویژه ویولون علاقه‌مند شد و نزد استاد بنام این ساز کارل فریدریش مولر در شهر براون‌شوایگ در نزدیکی زادگاهش آموزش دید و در این ساز ورزیده شد. سپس به شهر درسدن در شرق آلمان رفت و نزد استاد موسیقی گوتلیب رایسیگر (Gottlieb Reissiger) آهنگ‌سازی آموخت و با چم و خم هارمونی در موسیقی آشنا شد.

۲۴ ساله بود که به مدت دو سال رهبری ارکستری را در شهر ویس‌بادن در مرکز آلمان به عهده داشت و هم‌زمان ارکستری را در پاریس رهبری و برای آموزش خوانندگی مرتب به بولونیای ایتالیا نزد آهنگساز صاحب‌نام جهانی جوکینو روسینی سفر می‌کرد.

تئودور آیسفلد حدود ۲۰ سال رهبر ارکستر بلندآوازه فیلارمونیک نیویورک بود و در این کار به ورزیدگی بی‌مانندی در رهبری اشتهار داشت.

تئودور آیسفلد در ۴۲ سالگی که به سفری دریایی رفته بود، پس از این که مدتی روی آب سرگردان و شناور ماند، به طور معجزه‌آسایی از سانحه سخت غرق شدن کشتی جان سالم به در برد اما سیستم عصبی‌اش رفته رفته چنان اختلال پیدا کرد که دیگر نتوانست به کار خود ادامه دهد.

آیسفلد از ۴۸ سالگی بیمار بود و سال‌های آخر عمر را در شهر ویس‌بادن که نخستین محل کار و فعالیتش بود، گذراند.

تئودور آیسفلد در ۶۶ سالگی در ویس‌بادن در مرکز آلمان درگذشت.