پدر روبِرت كوخ (Robert Koch) مشاور صنايع معدنی بود و مادرش با ۱۳ فرزند بايد خانواده‌ای ۱۵ نفری را اداره می‌كرد. 

او ۴ ساله بود كه با نگاه به تكليف‌های خواهر و برادرهايش خواندن و نوشتن آموخت. پس از پايان دبيرستان، در دانشگاه شهر گوتينگِن یک تِرم زبانشناسی خواند ولی پس از آن به رشته پزشكی روی آورد و آن را در ۲۳ سالگی با درجه دكتری به پايان رساند. 

۲۷ ساله بود كه در جنگ ميان آلمان و فرانسه (۱۸۷۰−۷۱) به عنوان پزشک، بيماران مبتلا به تيفوس را درمان می‌كرد. 

۳۳ ساله بود كه پس از آزمايش‌های پی در پی بر روی حيوانات از جمله دو ميمون كه در خانه نگه می‌داشت و همچنين آزمايش روی خودش، ميكروب سياه‌زخم را كشف يا بهتر بگوييم معرفی كرد. 

كوخ پس از آن زمان فراغت خود را يكسره صرف كشف ميكروب‌ها كرد و برای نخستين‌بار از بدن حيوانات به عنوان كِشتگاه ميكروب‌ها برای كشف ريز اندامگان‌ها (ميكرو ارگانيسم‌ها) بهره گرفت. 

روبِرت كوخ ميكروب‌های بسياری از جمله وبا و مالاريا را كشف كرد يا به كشف و معرفی آنها ياری رساند. او برای پژوهش و دستيابی به اين كشف‌ها سفرهای بسياری به آسيا، آفريقا و آمريكا كرد. کوخ در آزمايش‌هايش از خود هم نمی‌گذشت و برای تشخيص تأثير بيماری‌ها ميكروب آنها را به خود تزريق می‌كرد. 

در سال ۱۸۹۰ يعنی هنگامی كه ۴۷ ساله و سرپرست موسسه نوبنياد بهداشت در برلين بود كه امروز به نام اوست، به عنوان ميزبان و سخنران همايش جهانی پزشكی، دارويی برای درمان بيماری سِل كه خودش ميكروب آن را كشف كرده بود، ساخت و معرفی كرد. اما چون اين دارو تأثير خوبی نداشت، در پی سيل اعتراضات مردم برای مدتی از آلمان گريخت. 

با اين حال نام روبرت کوخ به عنوان يكی از پايه‌گذاران ميكروبيولوژی و برنده جايزه نوبل سال ۱۹۰۵ در تاريخ آلمان ثبت شده است. 

روبِرت كوخ در ۶۶ سالگی در شهر بادِن بادِن در جنوب آلمان درگذشت.