یوهان آندریاس آیزِنبارت (Johann Andreas Eisenbarth) در شهرک اوبِرفیشتاخ در جنوب آلمان زاده شد.

۱۰ ساله بود که پدر جراحش را از دست داد و مادرش که درآمدی نداشت، نتوانست او را به دبیرستان بفرستد.

۱۵ ساله بود که نزد شوهرخواهرش که در شهر بامبِرگ جراح بود رفت و ۱۰ سال به عنوان شاگرد او در جراحی سنگ مثانه و آب مروارید، کار کرد و عملا آموزش دید. آیزِنبارت پس از ۹ سال شاگردی، چشم مرد ۵۰ ساله‌ای را با موفقیت عمل کرد و از آن پس شهرتی به دست آورد.

پس از پایان آموزش جراحی به شهر آلتِنبورگ در شرق آلمان رفت اما چون مدرک تحصیلی و پروانه جراحی نداشت، مطبش را با این‌که در درمان بسیاری از بیماران موفق بود، بستند. آیزِنبارت از آن‌پس با اجازه رسمی والی سرزمین زاکسِن و بعدها با اجازه نامه‌های دیگر از سوی والیان سرزمین‌های گوناگون آلمانی‌زبان، به عنوان "جراح دوره‌گرد" به کار پرداخت و کارش چنان بالا گرفت که گاه با ۱۲۰ دستیار به سراسر آلمان سر میزد، سنگ مثانه درمی‌آورد و آب مروارید درمان می‌کرد.

گفتنی است که او نخستین پزشکی است که پیوسته در شهرهای مختلف، اعلامیه‌های تبلیغی پخش می‌کرد و در نشریه‌ها آگهی می‌داد و به این ترتیب به شهرت خود می‌افزود.

اما آوازه آیزِنبارت نخست به خاطر دقت و موفقیت او در عمل جراحی، در آلمان، فرانسه و ایتالیا پیچیده بود. در  تمام مدتی که او به عنوان جراح کار می‌کرده تنها دو کودک به علت پیآمدهای جراحی جان خود را از دست دادند.

۴۴ ساله بود که پادشاه سرزمین‌های شرقی آلمان او را به مقام پزشک دربار منصوب کرد.

آیزِنبارت  توصیه‌های پزشکی هم از خود به جا گذاشته است. در جایی می‌گوید: «دهان تنها برای خوردن و نوشیدن نیست، برای خندیدن هم هست به خصوص که زندگی خنده‌دارتر از آن است که می‌پنداری.»

یوهان آندریاس آیزِنبارت در ۶۴ سالگی در شمال آلمان درگذشت.