پدر ایزابِلا براون (Isabella Braun) از نجیب‌زادگان محلی و مشاور امور بازنشستگان بود. ایزابِلا ۱۲ ساله بود که پدر را از دست داد و با خانواده به شهر آگسبورگ رفت و در آنجا تحصیلات متوسطه ویژه دختران را به پایان رساند، دو سال دوره آموزگاری دبستان دید و به عنوان آموزگار در شهر نُیبورگ (Neuburg) به کار پرداخت.

۱۱ سال پس از آن یعنی در سال ۱۸۴۸، سال انقلاب وحدت‌خواهی و آزادی‌خواهی در آلمان، به هنگامی که ایزابِلا براون ۳۲ ساله بود، مدرسه‌ای را که او در آنجا کار می‌کرد به صومعه‌ای سپردند و ایزابِلا را بازنشسته زودرس کردند.

ایزابِلا براون پس از بازنشستگی، اوقات خود را صرف نوشتن داستان‌ها و آثار روشنگرانه و همچنین اخلاقی ویژه نوجوانان کرد که نخستین آن‌ها جُنگ سروده‌های خودش به نام "تصاویری از طبیعت" بود.

در این مجموعه شعر، براون پدیده‌های طبیعت را توصیف و بر پایه باور مذهبی خود نوجوانان را به ستایش شگفتی‌های آفریدگار دعوت می‌کند:

"فضای باغ و بستان را بپایید

نسیمی گرم می‌آید ز هر سو

بهاران با لباس سبز آمد

لباس زرنگارش گرم و دلجو"

۳۹ ساله بود که پس از انتشار چندین کتاب ویژه نوجوانان، مجله‌ای در مونیخ به نام "نشریه مسیحی ویژه آموزش و سرگرمی نوجوان" برپا کرد و سردبیری آن را تا پایان عمرش یعنی به مدت ۳۲ سال به عهده داشت.

ایزابِلا براون تا اوایل سده ۲۰ از مشهورترین نویسندگان کودکان و نوجوانان در آلمان به شمار می‌آمد. مجله‌ای که او بنیان نهاد در دوره نازی‌ها تعطیل شد ولی پس از برقراری دموکراسی تا سال ۱۹۵۱ به کار خود ادامه می‌داد.

ایزابِلا براون در ۷۰ سالگی در مونیخ درگذشت.