پدر دوروتیا کریستیانا ارکسلبن (Dorothea Christiana Erxleben) پزشک بود و پسران خود را از کودکی برای تحصیل در این رشته آماده می‌کرد. در عین حال متوجه شده بود که دخترش که بیشتر وقت‌ها بیمار بود به محض شرکت در درس‌های خانگی، حال بهتری پیدا می‌کند. به این خاطر بر خلاف رسم معمول، دخترش را هم وارد کلاس‌های خانگی کرد و حتا با این‌که او امکان و اجازه رفتن به دبیرستان را نداشت، پدر به او درس می‌داد و تکلیف‌هایش را برای تصحیح نزد رئیس و آموزگار دبیرستان پسرانش می‌فرستاد.

نوجوان بود که بیانیه‌ای در پشتیبانی از سوادآموزی آکادمیک زنان نوشت و تاکید کرد که آموزش آکادمیک زنان به سود همسران، پدران و مادران و فرزندان ایشان است: «آیا اگر مردان فقط از زنان نابینا خوششان بیاید، باید چشم همه زنان را درآورد؟»

۲۵ ساله بود که با نوشتن عریضه‌ای به پادشاه پروس اجازه ورود به دانشکده پزشکی شهر هاله را پیدا کرد، اما اداره خانواده او را از ادامه تحصیل بازداشت.

ارکسلبن در غیاب پدر و برادرش سال‌ها مطب خانوادگی را به عنوان پزشک غیر رسمی اداره کرد تا این‌که وقتی ۳۸ ساله بود، جمعیت پزشکان از او شکایت کرد. در پاسخ شکایت ایشان او با اجازه دوم پادشاه امتحانات پایانی دانشکده پزشکی هاله را در ۳۹ سالگی به زبان لاتین با موفقیت گذراند. او به این ترتیب نخستین پزشک رسمی زن در آلمان به شمار می‌آید.

از آن پس دوروتیا ارکسلبن با اجازه رسمی پادشاه مطب خود را اداره کرد. بیش از ۱۰۰ سال طول کشید تا دومین زن در آلمان امکان گذراندن امتحانات پایانی پزشکی را پیدا کند.

ارکسلبن از پیشگامان تلاش برای حقوق اجتماعی بهتر برای زنان در آلمان است و نوشتارهایی در این زمینه دارد.

دوروتیا کریستیانا ارکسلبن در ۴۷ سالگی در زادگاهش درگذشت.