بستن زندان امنیتی گونتانامو یکی از وعدههای انتخاباتی باراک اوباما بود؛ وعدهای که هنوز متحقق نشده است. در این میان آزادی گروهی از زندانیان گوانتانامو و انتقالشان به امارات متحده عربی تأیید شده است.
تبلیغات
۱۵ زندانی دیگر از گوانتانامو آزاد شدند. این افراد اهل افغانستان و یمن بودهو به امارات متحده عربی منتقل شدهاند. بنا بر اعلام نهادهای آمریکایی، این بزرگترین گروه از زندانیان است که در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما گوانتانامو را ترک کرده است.
هنوز ۶۱ مرد دیگر در این زندان نگهداری میشوند؛ بیشتر آنها از ۱۰ سال پیش. علیه این زندانیان نه به صورت رسمی اقامه دعوا شده، نه محاکمه شدهاند.
گوانتانامو پایگاه نظامی نیروی دریایی آمریکاست که در کوبا قرار دارد. در سال ۲۰۰۲ (پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱) قرنطینهای امنیتی برای نگهداری مظنونان تروریستی به این پایگاه اضافه شد. در سالهای پس از آن حدود ۸۰۰ زندانی به این زندان منتقل شدند.
به گفتهی نورین شاه، نماینده عفو بینالملل در امور امنیتی و حقوق بشری، انتقال زندانیان "نشانهی بارزی از عزم جدی اوباما برای بستن گوانتانامو است".
بخت اندک تعطیلی گوانتانامو
باراک اوباما در فوریه ۲۰۱۶ – کمتر از یک سال پیش از پایان دوران ریاست جمهوری خود – برای بستن زندان گوانتانامو خیز دیگری برداشت. هر چند به نظر نمیرسد این تلاش هم شانس چندانی برای موفقیت داشته باشد. جمهوریخواهان کنگرهی آمریکا با بستهشدن زندان گوانتانامو مخالفند؛ جمعی از دمکراتها هم با آنها همراهی میکنند.
اوباما برنامهای چهارمادهای به کنگره ارائه کرد که بر اساس آن زندانیانی که با آزادیشان موافقت شده در مدت کوتاهی به کشور خود یا کشوری دیگر منتقل میشوند. پیش از این یک زندانی به ایتالیا و زندانی دیگری به مونتهنگرو تحویل داده شده بود.
اوباما قصد داشت بررسی پرونده زندانیان دیگر را هم تسریع کند. او همچنین تلاش کرد قوانین بحثبرانگیز دادگاههای نظامی ایالات متحده را هم اصلاح کند؛ دادگاههایی که مسئول رسیدگی به پرونده مظنونان تروریستی گوانتانامو هستند. اوباما ترجیح میهد این زندانیان در دادگاههای مدنی محاکمه شوند.
به نظر رئیس جمهوری آمریکا، زندانیانی که به کشور خودشان یا کشور دیگری تحویل داده نمیشوند، بایستی به ایالات متحده منتقل شوند.
عکسهایی استثنایی از درون زندان گوانتانامو
زندان گوانتانامو مکانی پررمز و راز است. پس از سالها حال عکاسی از خبرگزاری رویترز اجازه یافته عکسهایی از فضای داخلی این زندان را به نمایش بگذارد. این عکسها امکان نگاه جدیدی از این زندان بحثبرانگیز را فراهم میکند.
عکس: Reuters/L. Jackson
بازدیدی استثنایی
در جریان ملاقات بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا با رائول کاسترو، همتای کوباییاش، لوکاس جکسون عکاس خبرگزاری رویترز نیز به پایگاه نظامی آمریکا در خلیج گوانتانامو در کوبا سفر کرد. در آنجا به او اجازه عکاسی از کمپ "VI "داده شد. این تصویر سالن غذاخوری و برخی از سلولهای زندان را نشان می دهد.
عکس: Reuters/L. Jackson
اوقات فراغت در زندان
زندانیان در کمپ "VI " اجازه دارند تلویزیون تماشا کنند. زندان گوانتانامو از زمان گشایش آن در سال ۲۰۰۲ تا کنون در افکار عمومی مورد انتقاد بوده، چرا که در اینجا مظنونان بدون محاکمه قانونی در زندان نگه داشته میشوند.
عکس: Reuters/L. Jackson
سلول نگهداری زندانیان
تختی ساده و توالتی سر باز برای یک زندانی در گوانتانامو . معلوم نیست آیا واقعا همه زندانیان در چنین سلولهایی زندگی میکنند. بارک اوباما وعده داده که در آینده نزدیک این زندان تعطیل خواهد شد.
عکس: Reuters/L. Jackson
کتابخانه زندان
در اینجا زندانیان میتوانند کتابهایی به زبانهای عربی و انگلیسی مطالعه کنند، البته تحت نظارت. با این حال دقیقاً نمیتوان گفت که تا چه حد از این کتابخانه استفاده میشود و آیا همه زندانیان گوانتانامو واقعا اجازه ورود به آن را دارند یا خیر.
عکس: Reuters/L. Jackson
مراقبتهای پزشکی
به جکسون ، عکاس رویترز اجازه داده شد که از درمانگاه زندان عکس بگیرد، به طور مثال از قفسه این داروها.
عکس: Reuters/L. Jackson
زندگی در گوانتانامو
عکاس رویترز اجازه عکاسی مستقیم از خود زندانیان را نداشته است. تصویری یک زندانی که ظاهرا از پشت یک حصار گرفته شده، موردی استثنایی محسوب میشود.
عکس: Reuters/L. Jackson
نظارت کامل و همیشگی بر زندانیان
شرایط سختی که در اوایل سال ۲۰۰۲ برای زندانیان وجود داشت، ظاهراً برچیده شده است. اما حتی امروز هم نظارت بر زندانیان به طور مداوم و بدون رعایت حریم خصوصی آنان صورت میگیرد.
عکس: Reuters/L. Jackson
گوانتانامو در آستانه تعطیلی؟
در حالی که در آغاز حدود ۸۰۰ زندانی در این پایگاه نظامی در حبس به سر میبردند در حال حاضر تقریبا کمتر از صد زندانی در گوانتانامو نگهداری میشوند. فعالان حقوق بشر امیدوارند که این زندان به زودی بسته شود اما مشخص نیست که زندانیان باقی مانده بعد از آن به کجا انتقال داده میشوند و کدام کشورها حاضر به پذیرش آنها هستند.