هاینریش انگهارد اشتاینوگ (Heinrich Engelhard Steinweg) در شش سالگی مادر و در ۱۵ سالگی دیگر اعضای خانواده‌اش را در سانحه‌ای از دست داد. هرگز نتوانست به مدرسه برود. حتا زمانی که می‌بایست زیر قراردادهای میلیونی را امضا می‌کرد، فقط ضربدر می‌زد.

۱۸ ساله بود که در نبرد مشهور "واترلو" در جنگ آلمان علیه ناپلئون، شیپورچی بود و مدال افتخار گرفت و به این ترتیب به صف قشرهای مرفه راه یافت.

دیری نپایید که عاشق دختری از خانواده ثروتمندی شد که پیانو می‌نواخت. به عشق آن دختر که بعدها همسر او شد، در عرض دو سال در خانه خود پیانویی ساخت و به او پیشکش کرد.

خبر خوش‌صدایی بی‌مانند این پیانو چنان در پیرامون پیچید که اشتاینوگ پیانوی بعدی را به والی شهر براونشوایگ فروخت و خیلی زود به صف ثروتمندان پیوست.

اما در دهه ۱۸۴۰ بازار فروش پیانو با رکود جدی روبرو شد. یکی از فرزندان هاینریش اشتاینوگ به نام کارل که در پی تحولات انقلابی سال ۱۸۴۸ در آلمان به ایالات متحده گریخته بود، خانواده را تشویق کرد که به نیویورک مهاجرت کنند.

اشتاینوگ در ۵۳ سالگی زندگی تازه‌ای را در آمریکا آغاز کرد، نامش را به استاینوی (Stainway) تغییر داد و پایه بهترین پیانوهای جهان یعنی مارک استاینوی را ریخت.

هم اکنون نه تنها لانگ لانگ (Lang Lang) ورزیده‌ترین پیانیست جهان کنسرت‌های خود را فقط با این مدل پیانو اجرا می‌کند، بلکه مارک استاینوی با خوش‌صداترین و گرانترین پیانو مترادف است.

هنری استاینوی برای ساختن پیانو به کشف‌ها و اختراع‌هایی دست یافت که راز خوش‌نوایی سازهای کارخانه او هستند. او ۱۲۰ اختراع و کشف در این زمینه را در "اداره ثبت اختراعات نیویورک" به ثبت رسانده است.

هاینریش اشتاینوگ یا همان استاینوی در ۷۷ سالگی در نیویورک درگذشت.