ترزه هوبر (Therese Huber) در گوتینگن در شمال آلمان زاده شد. پدرش بلندآوازه‌ترین ادیب زمان خود در سراسر آلمان بود و اگرچه در زمینه نقش زنان در اجتماع پیشرفته نبود، اما امکان هرگونه مطالعه و پژوهش را برای دخترش فراهم می‌کرد.

ترزه در خاطراتش می‌نویسد: "مردان جوان تا کتاب دست من می‌بینند، جا خالی می‌کنند. شرط می‌بندم که هرقدر هم با ایشان گفتگو کنم، به خیالشان هم خطور نمی‌کند که من سواد داشته باشم".

۲۱ ساله بود که او را به ازدواج با استاد علوم طبیعی و مردم‌شناسی، گئورگ فورستر (Georg Forster) مجبور کردند. همسر ترزه مرد مهربانی بود اما عشق در این پیوند نقشی نداشت و زن جوان و فرهیخته را شیفته رایزن حکومتی شهر ماینز و نویسنده و مترجم رمان‌های فرانسوی، لودویگ فردیناند هوبر (Ludwig Ferdinand Huber) ساخت.

ترزه با معشوق خود از ماینز به اشتراسبورگ گریخت و پس از مرگ همسرش با هوبر ازدواج کرد و در پشتیبانی از معشوق و تلاش برای بهبود موقعیت اقتصادی او نخست به ترجمه رمان‌های فرانسوی و سپس به داستان‌نویسی پرداخت و آن آثار را به نام هوبر به چاپ رساند و تا درگذشت زودهنگام هوبر با او زندگی خوشی را گذراند.

شخصیت‌های رمان‌های ترزه هوبر زنانی خودآگاه‌تر و پیشروتر از دیدگاه‌هایی بودند که او در خاطرات و مقاله‌هایش بیان می‌کرد. در نوشتاری زیر عنوان "درباره حقوق زن" می‌نویسد: "اگر به دنبال رشد فکری خود هستیم، باید خانه‌دار بهتری باشیم تا ترس مردان را از بالندگی فکریمان از بین ببریم. هر مادری باید آنقدر بیاموزد که بتواند آموزگار خوبی برای دخترش باشد و هر همسری آنقدر که هم‌نشین خوبی برای شوهرش باشد".

با این همه ترزه هوبر با کار خستگی‌ناپذیر در خانه و به عنوان نویسنده و سردبیر یک مجله ادبی در راه استقلال فکری و عملی زنان گام‌های موثری برداشت.

ترزه هوبر در ۶۵ سالگی در جنوب آلمان درگذشت.