کارل فیتزِر (Karl Pfizer) که ما در ایران به نام شرکت دارویی‌اش "فایزِر" می‌شناسیم، در شهر لودویگز‌بُورگ در نزدیکی اشتوتگارت در جنوب آلمان زاده شد. پدرش شیرینی‌پزی داشت و او را پس از پایان دبیرستان برای آموزش دوره داروسازی به اشتوتگارت فرستاد.

فایزِر ۲۴ ساله بود که با اوج‌گیری انقلاب دموکراتیک در آلمان در سال ۱۸۴۸ به آمریکا مهاجرت کرد. او یک سال بعد ۲۵۰۰ دلار از پدرش وام گرفت و با یکی از خویشاوندانش یک شرکت کوچک دارویی به نام خود یعنی فایزِر در منطقه بروکلین نیویورک بنیان نهاد که در آغاز کار تنها سانتونین (داروی دفع جانور از بدن انسان) تولید می‌کرد.

شرکت دارویی فایزِر به سرعت پیشرفت کرد تا جایی که ۸ سال پس از تاسیس به منطقه پردرآمد منهتن و ۱۱ سال پس از آن به نزدیکی بازار بورس وال‌استریت منتقل شد.

 

اهمیت فایزِر باعث شد که در سال  ۱۸۷۸  یعنی ۲۹ سال پس از تاسیس آن، یکی از نخستین خط‌های تلفن به این شرکت داده شد.

کارل یا چارلز فایزِر با آن‌که دیگر شهروند آمریکا شده بود، همواره تماس خود را با آلمان و به ویژه خانواده‌اش حفظ می‌کرد و تا آن‌جا که امکان داشت، مواد خام داروهایش را از خویشاوندان و آشنایان پیشین در آلمان می‌خرید.

۳۷ ساله بود که به آلمان سفری طولانی کرد و در زادگاهش با آنا هاوش (Anna Hausch) آشنا شد و با او ازدواج کرد. آن‌دو بعدها اداره شرکت را به فرزندانشان کارل و اِمیل سپردند.

شرکت فایزِر به ویژه پس از جنگ دوم جهانی و با فروش آنتی‌بیوتیک و پنیسیلین به سرعت گسترش یافت و هم اکنون با فروشی بیش از ۵۰ میلیارد دلار بزرگ‌ترین شرکت دارویی جهان به شمار می‌آید.

کارل فیتزِر یا فایزِر در ۸۲ سالگی در  ایالات متحده آمریکا درگذشت.