پدر و مادر تامارا بونکه (Tamara Bunke) آموزگار و از چپ‌گرایان سوسیالیست در آلمان بودند. از آن‌جا که آن دو در جنبش مقاومت علیه نازی‌ها فعالیت می‌کردند و خطر دستگیری آنها جدی بود، دو سال پس از برپایی حکومت هیتلر به آرژانتین گریختند، به ویژه که مادر تامارا تبار یهودی داشت.

دو سال پس از مهاجرت آن‌ها تامارا به دنیا آمد و در آن خانواده چپ‌گرا رشد کرد. تامارا بونکه ۱۵ ساله بود که با خانواده‌اش به آلمان شرقی سوسیالیستی بازگشت و در استالین‌شتات (Stalinstadt) آن روز (آیزِن‌هوتِن‌شتات Eisenhüttenstadt کنونی) به تحصیلات دبیرستان ادامه داد.

۱۸ ساله بود که از دولت سوسیالیستی آلمان شرقی تقاضای ترک تابیعت و اجازه مهاجرت به آرژانتین را کرد "تا در آن‌جا به نبرد برای رهایی طبقه کارگر" بپردازد. دولت آلمان شرقی درخواست او را نخست رد کرد و تازه پس از ۵ سال فعالیت در حزب حاکم به عنوان مترجم رسمی، توانست به آرزوی خود برسد و آلمان را نخست به سمت کوبا ترک کند.

تامارا بونکه که در آلمان شرقی با چِه گوارا قهرمان کمونیست‌ها آشنا شده بود، در کنار او به جنگ چریکی علیه حکومت‌های بلیوی و آرژانتین دست زد. او با نام‌های مستعار گوناگون به سود گروه‌های چریکی و انقلابی جاسوسی می‌کرد.

بونکه چنان به جهان‌بینی کمونیستی و جنبش چریکی باور داشت که حتا پدر و مادرش را در نامه‌هایی که به آن‌ها می‌نوشت "رفیق پدر" و "رفیق مادر" خطاب می‌کرد. در سال ۱۹۶۷ برخلاف دستور چِه گِوارا به یک گروه چریکی پیوست و در روز ۳۱ اوت آن سال در یک درگیری با ارتش بولیوی کشته شد.

دولت آلمان شرقی تازه پس از گذشت سه ماه او مرگ او، این خبر را در روزنامه رسمی اعلام کرد. با وجود این‌که در آلمان شرقی سوسیالیستی بیش از ۲۰۰ مدرسه و خیابان را به یاد او نام‌گذاری کرده بودند، دولت اجازه نداد فیلمی درباره زندگی خصوصی او بسازند.

تامارا بونکه در ۲۹ سالگی در شهرک وادو دِل یسو (Vado del Yeso) در بولیوی درگذشت.