پدر و مادر اوتفرید پرویسلِر (Otfried Preußler) آموزگار بودند و پدرش در کنار تدریس، افسانه‌های بومی زادگاهش بوهِمیا را گرد می‌آورد.

پرویسلِر در یک گفت‌وگوی رادیویی می‌گوید که هر شب مادربزرگش برایش قصه می‌گفته و کودکی او را با آن افسانه‌ها رنگین می‌کرده و مادربزرگ بوده که به او آموخته است، پدیده‌های ترسناک را باید در داستان‌ها شلخته و شکست‌خوردنی نشان داد تا بچه‌ها از آن‌ها نترسند.

۱۹ ساله بود که او را پس از دیپلم به جبهه جنگ دوم جهانی فرستادند و ۵ سال بعد اسیر نیروهای شوروی شد و تا سال ۱۹۴۹ یعنی ۵ سال در اردوگاه‌های کار شوروی بود. پس از آزادی دوره آموزگاری دبستان را به پایان رساند و تا زمان بازنشستگی با عشق و علاقه در کنار کودکان تدریس کرد و برایشان داستان خواند و نوشت.

ناگفته نماند که نقطه کور زندگی‌اش رمانی بود که در ۱۸ سالگی در دوره نازی‌ها و در راستای گرایش‌های ایشان نوشته بود که پس از مرگش افشا شد.

گذشته از این آثار پرویسلِر محبوب کودکان چند نسل بوده و تا کنون به ۵۰ زبان ترجمه شده‌اند.

از آثار او برای نمونه "هوربه و دوستش" (نشر ترفند ۱۳۸۶)، "جادوگر کوچولو" (نشر هیرمند ۱۳۸۹) و "کرابات" (نشر نشانه ۱۳۹۰) به فارسی ترجمه شده‌اند.

پرویسلِر ۳۲ کتاب کودکان و نوجوانان دارد که همه آن‌ها برای بلند خواندن و اجرای تئاترال مناسب‌اند. نویسنده گاه در یک پیش‌گفتار رئالیستی کودکان را به جهان واقعیات توجه می‌دهد و برای نمونه خیلی خودمانی از این می‌گوید که باید حتما برای سه دختر خود توضیح می‌داده که چرا دیگر جادوگرهای کوچولو وجود خارجی ندارند.

اوتفرید پرویسلِر در ۸۹ سالگی در جنوب آلمان درگذشت.