پاولا مودِرزون بِکر (Paula Modersohn Becker) در نزدیکی شهر درِسدِن در شرق آلمان زاده شد و در خانواده فرهیخته‌ای رشد کرد که دختران در آن اجازه تحصیل و گزینش راه زندگی خود را داشتند.

۱۲ ساله بود که پدرش شغل بلندپایه دولتی‌اش را از دست داد و با خانواده‌اش به شهر برِمِن در شمال آلمان مهاجرت کرد.

۱۶ ساله بود که پدرش او را برای تکمیل زبان انگلیسی و ادامه رشته‌های موسیقی و خانه‌داری به لندن فرستاد.

یک سال پس از آن به خواست پدرش دوره آموزگاری را آغاز کرد ولی در اصل تنها به نقاشی و طراحی توجه و علاقه داشت.

۱۷ ساله بود که از خود و خواهر و برادرهایش چند تصویر ماندگار کشید، به محفل نقاشان شهرک وُرپسوِده در نزدیکی برِمِن راه یافت و با همسر آینده‌اش اوتو مودِرزون (Otto Modersohn) که نقاش بود آشنا شد.

پاولا بِکر پس از دوره کوتاه نقاشی که در شمال آلمان دید به برلین رفت و آموزش و عرضه نقاشی را در آن‌جا ادامه داد و بعدها در پاریس تکمیل کرد.

پاولا بِکر از برجسته‌ترین نمایندگان سبک اکسپرِسیونیسم است که در آن هنرمند می‌کوشد به جای بیان یک صحنه، رودررویی و تأثیر خود از یک صحنه را به نمایش گذارد.

پاولا بِکر در خاطرات خود می‌نویسد: "من می‌دانم که زیاد نخواهم زیست، اما چه اشکالی دارد؟ مگر جشن باید حتما طولانی باشد که خوش بگذرد؟ خوب، زندگی من هم یک جشن است. یک جشن کوتاه و پرحرارت. به ویژه اگر عشقم شکوفا شود و دو سه تصویر زیبا بکشم و با گلی در دست و گلی در موها از این دنیا بروم".

پاولا بِکر نه دو سه تصویر که تصویرهای ماندگار بسیاری از جمله تصویرهای کم‌مانندی از نوزادان و کودکان کشید که به طور پیوسته در موزه شهر برِمِن به نمایش گذاشته شده‌اند. او را افزون بر این از نخستین نقاشان خودنگار تاریخ دانسته‌اند یعنی نخستین نقاشی که از خود تصویری کشیده است.

پاولا مودِرزون بِکر در ۳۱ سالگی در شمال آلمان درگذشت.