پدر سیبیله مِرتِنس شاف‌هاوزِن (Sibylle Mertens Schaafhausen) بانکدار توانگری بود که به سکه‌ها و اشیاء قدیمی و باستانی علاقه بسیار داشت و دخترش را از کودکی افزون بر آموزش‌هایی که برای دختران در آن دوره هنوز معمول نبود، در فن تشخیص سکه‌ها و اشیاء قدیمی دیگر تعلیم می‌داد.

دکتر آنگِلا اشتایدِله (Angela Steidelle) که به تازگی زندگینامه مفصل شاف‌هاوزِن را منتشر کرده، می‌گوید: «یکی از ثروتمندان در شهر کلن که زادگاه سیبیله شاف‌هاوزِن است،به نام فردیناند والراف گنجینه‌ای از اشیاء و سکه‌های کهن داشت که توسط پدر سیبیله و خود او مرتب و تشریح شد و بسیاری از آن‌ها بعدها به سیبیله شاف‌هاوزِن به ارث رسیدند. اما پس از مرگ همسر سیبیله، فرزندانش به دنبال درگیری‌ها و شکایت‌های حقوقی بلندمدت، این گنجینه را به زور از او گرفتند و با فروش تک‌تک آن‌ها نابودش کردند وگرنه نام سیبیله شاف‌هاوزِن باید امروزه در ردیف باستان‌شناسان مهم اروپا ثبت می‌شد.»

هرچند سیبیله شاف‌هاوزِن به زور پدرش با یکی از همکاران بانکدار او ازدواج کرد، اما در اصل گرایش عشقی و جنسی او همواره به زنان بود و پس از مرگ همسرش، همدمی مونث داشت.

به باور خانم اشتایدِله گرایش‌ غیرمعمول شاف‌هاوزِن باعث شد که کمتر کسی محفل‌های ادبی او در کلن، بُن و رُم را که در آن‌ها شخصیت‌های بنام ادبی و هنری شرکت می‌کرده‌اند، بشناسد یا معرفی کند.

افزون بر این شاف‌هاوزِن بنیانگذار انجمن تکمیل کلیسای بزرگ شهر کلن است که توانست بنای این میراث فرهنگی جهانی را پس از ۶۰۰ سال به انجام رساند. از کشف‌های باستان‌شناختی ماندگار شاف‌هاوزِن، قطعه‌ای از مقبره ماوسولوس (Maussolos)، فرماندار بخشی از آسیای صغیر و ساتراپ‌های ایران در سده چهارم پیش از میلاد، بوده که جزو عجایب هفت‌گانه جهان به شمار می‌آمده است.

سیبیله مِرتِنس شاف‌هاوزِن در ۶۰ سالگی در پایتخت ایتالیا درگذشت.