بی‌طرفی، شعاری است که تا به امروز سوئیس به آن می‌نازد ولی به گفته تاریخ‌دانان معاصر سوئیسی، ژان سیگلر (Jean Ziegler) و یاکوب تانر (Jakob Tanner) کشور آنان همواره جانبداری خود را پشت این شعار پنهان می‌کند.

آدولف هیتلر در یک سخنرانی رسمی اعلام کرد به مجلس سوئیس تضمین داده که آلمان همواره به وضعیت بی‌طرفی سوئیس احترام خواهد گذاشت. این در حالی بود که یهودیان بسیاری از آلمان می‌گریختند و از سوئیس دستکم به عنوان راه عبور استفاده می‌کردند.

ژان سیگلر بر این باور است که سوئیس در مسیر تصرفات سرزمین‌های اشغالی هیتلر قرار نداشت وگرنه برای او حقوق بین‌الملل از هیچ ارزشی برخوردار نبود.

افزون بر این سیگلر می‌گوید: «هیتلر البته دیوانه بود ولی نه به آن اندازه که به بانک و بانکدار خود حمله کند. همان‌گونه که در جنگ دوم جهانی دیدیم که از سویی کارخانه‌های اسلحه‌سازی سوئیس ، ۱۰ برابر جنگ افزارهایی که به متفقین فروختند را به آلمانی‌ها دادند و از سوی دیگر آلمانی‌ها توانستند طلاهای غنیمتی و غارت‌کرده خود را به فرانک سوئیس تبدیل و در بازار جهانی خرج کنند.»

در سال ۱۹۴۱ سوئیسی‌ها برای حمله به شوروی به آلمانی‌ها یک میلیارد فرانک وام دادند که مبلغ قابل توجهی بود. از این گذشته از سال ۱۹۴۲ که موج پناهجویان فراری به سوئیس سرازیر شد، سوئیسی‌ها مرز‌ها را بستند و حتی ۲۰ هزار پناهجو را که بیشترشان یهودی و مورد تعقیب و آزار و کشتار بودند به نیروهای آلمانی تحویل دادند.

برعکس سوئد هم که کشور کوچکی مانند سوئیس بود، با مشاهده رفتار آلمانی‌ها، مرزهای خود را به روی پناهجویان و فراریان گشود.

رفتار جانبدارانه سوئیس باعث شد که این کشور پس از جنگ دچار کمبودهای شدید نشود و بتواند از آب گل‌آلود نیازهای پس از جنگ ماهی شکوفایی اقتصادی بگیرد.

در پی آن درگیری جنگ سرد باعث شد که کشورهای غربی به دنبال روشنگری در مورد غارت‌های زمان جنگ و حساب‌های پس انداز پنهان نیفتند و سوئیس بتواند به عنوان کشوری بی‌طرف به سیاست بانکی خود ادامه دهد.

تازه در دهه ۱۹۹۰ بود که کمیسیون تحقیقی به نام "برگیر" (Bergier-Kommission) تأسیس شد تا مگر نارسایی‌های حاصل از سیاست بانکی سوئیس در جنگ دوم جهانی را مشخص کند و به شکایت‌های مطرح‌شده پاسخ دهد.