کارل‌هاینس دشنر (Karlheinz Deschner) در یک خانواده باورمند کاتولیک رشد کرد و بخشی از دوران مدرسه را در صومعه‌ها گذراند.

در ۱۸ سالگی به جبهه جنگ رفت و تازه پس از جنگ دوم جهانی تحصیل دانشگاهی را آغاز کرد و از جمله به رشته الهیات پرداخت.

در ۲۷ سالگی دکترای خود را در رشته الهیات و ادبیات گرفت و در همان سال ازدواج کرد. از آنجا که همسرش پیشتر طلاق گرفته بود و طلاق در آیین مسیح سرپیچی از دین به شمار می‌آید، کلیسا او و همسرش را مرتد دانست.

دشنر تا آن هنگام هیچ مطلب انتقادی پیرامون کلیسا و روحانیت مسیحی منتشر نکرده بود.

۳۳ ساله بود که نخستین کتاب انتقادی خود که گردآوری مقالات نویسندگان و پژوهشگران بلندآوازه مانند هاینریش بُل و آرنو اشمیت بود را منتشر کرد.

اما برجسته‌ترین و ماندگارترین آثار او یکی "باز خروس بانگ زد" است که به عنوان معیار نقد کلیسا شناخته شده و دیگر سلسله کتاب‌های ۱۰ جلدی "تاریخ جنایی کلیسا" است که نقدهای تاریخی آن تا سده ۱۸ رسیده و به علت بیماری دشنر ناتمام مانده است.

دشنر گیاهخوار بود و همواره می‌گفت که اگر بار دیگر به دنیا می‌آمد، وقت خود را صرف پژوهش درباره موضوع جانکاه‌تری از کلیسا می‌کرد و آن معضل برخورد انسان‌ها با حیوانات است: "آنکه کلیسا را ترک می‌گوید، نور امید من و آن که گوشت نمی‌خورد، برادر من است".

دشنر به خاطر خدمات ادبی و پژوهش‌های تاریخی‌اش چندین جایزه ادبی و حقوق بشری مانند "جایزه جایگزین بوشنر" و "جایزه لودویگ فویرباخ" Feuerbach را دریافت کرد.

افزون بر این، او ۸۰ ساله بود که بنیاد جوردانو برونو در آلمان جایزه‌ای به نام او در نظر گرفت. این جایزه به نهادها و اشخاصی اعطا می‌شود که در زمینه‌های سکولاریستی و حقوق بشری پژوهش یا خدمت شایسته‌ای کرده باشند.

کارل‌هاینس دشنر در ۹۰ سالگی در شهرک هاسفورد در جنوب آلمان درگذشت.