از کودکی و زندگی خصوصی ارنست دوم (Ernst Dohm) آگاهی چندانی در دست نیست. نام اصلی‌اش الیاس لوی (Elias Lewi) و از آلمانی‌تباران یهودی بود که به مسیحیت گروید، الاهیات خواند، کشیش شد ولی پس از مدت کوتاهی این شغل را کنار گذاشت و به ادبیات روی آورد.

در آغاز جوانی به عنوان منتقد ادبی برای چند مجله از جمله "دِر گِزِلشافتِر" (Der Gesellschafter) کار می‌کرد. با اوج‌گیری انقلاب دموکراسی‌خواهی ۱۸۴۸ در آلمان ارنست دوم در انتقاد از وضع موجود و هواداری از انقلابیون به طنز روی آورد.

۲۹ ساله بود که کار طنز خود را با مجله "کلادراداچ" (Kladderadatsch) آغاز کرد. این اصطلاح از گویش برلینی‌ها گرفته شده و ترجمه آزاد آن به فارسی می‌تواند "شَتَرَق" باشد.

پس از انتشار کلادراداچ مجله‌ها و روزنامه‌های طنزآمیز بسیاری منتشر شدند اما تنها این مجله بود که ۹۷ سال پیاپی منتشر شد و ارنست دوم از شماره دوم آن با آن همکاری داشت و یک سال پس از انتشار آن سردبیری‌اش را به عهده گرفت.

مجله هفتگی بود. روی جلد آن به طنز نوشته شده بود: «این مجله هر روز خدا منتشر می‌شود فقط به جز روزهای کاری.»

ارنست دوم در کنار سردبیری مجله، کتابهای طنزی مانند "شورشگر جیبی" هم نوشته که همه طنزهای سیاسی‌اند.

با شکست انقلاب ۱۸۴۸ و پیروزی محافظه‌کاران از جمله صدر اعظم محافظه‌کار بیسمارک، مجله ارنست دوم هم انتقاد از حکومت را رها ساخت و سمت و سویی ناسیونالیستی و ضد فرانسوی پیدا کرد.

مجله کلادراداچ از پرخواننده‌ترین مجلات آن دوران بود و تاریخ‌نگاران این مجله را در بالا گرفتن جو ضد فرانسوی در آلمان، دخیل می‌دانند.

ارنست دوم افزون بر آثار خود آثاری هم از فرانسوی به آلمانی ترجمه کرده که شناخته‌ترین آنها آثار نویسنده افسانه‌های حیوانات لافونتن است.

ارنست دوم در ۶۳ سالگی در برلین درگذشت.