ویلهلم بارتلمان (Wilhelm Bartelmann) در شهرک بِرگِدورف (Bergedorf) در نزدیکی بندر هامبورگ زاده شد.

از خانواده فرادستی نبود تا از کودکی او آگاهی زیادی داشته باشیم. همین اندازه می‌دانیم که پدران او در شهر ساحلی لوبک (Lübeck) در شمال آلمان ساکن و از قرار همه حصیرباف بودند. او هم شغل پدر را آموخت و در ۲۵ سالگی در شهر روستوک یک کارگاه حصیربافی به راه انداخت.

کار او که همه را با دست انجام می‌داد، چنان مورد توجه قشر فرادست آن محیط واقع شد که او را رسما به عنوان حصیرباف دربار والی سرزمین مکلنبورگ (Mecklenburg) استخدام کردند.

۳۷ ساله بود که الفریده مالتسان (Elfriede Maltzahn) یکی از بانوان اشرافی شهر که به گذران وقت در کنار دریا علاقه مفرطی داشته ولی به خاطر روماتیسم نمی‌توانسته زمان درازی در ساحل بماند، نزد او می‌آید و شکوه می‌کند که: «کاش می‌شد چاره‌ای برای محافظت در برابر باد و رطوبت اندیشید».

ویلهلم بارتلمان دست به کار می‌شود و یک صندلی حصیری از چوب بید و نِی می‌سازد که امروزه هم به همان شکل و شمایل ساخته می‌شود. چیزی نمی‌گذرد که آوازه این صندلی‌ها در آلمان و سپس اروپا و سراسر جهان می‌پیچد.

صندلی‌های ساحلی پیش‌تر در هلند هم ساخته می‌شدند ولی این نوع صندلی کار و اختراع بارتلمان است. همسر بارتلمان در کنار دریای بالتیک شرکت کوچکی برای کرایه این صندلی‌ها که نام آن‌ها را "سبد ساحلی" (Strandkorb) گذاشت، تاسیس کرد که تا روزگار ما برجاست.

بارتلمان نخست این صندلی‌های راحتی را برای گنجایش یک نفر می‌ساخت اما بعدها آن‌ها را بزرگ‌تر ساخت و امروزه دو نفر روی این صندلی‌های معروف جا می‌گیرند.

ویلهلم بارتلمان در ۸۵ سالگی در شمال شرقی آلمان درگذشت.