آگنِس میگِل (Agnes Miegel) در زادگاه فیلسوف بنام ایمانوئل کانت در کونیگزبِرگ زاده شد. پدرش بازرگان و مادرش کنشگر مذهبی بود.

۱۴ ساله بود که برای تحصیل دبیرستانی به پرورشگاهی در شهر وایمار رفت و در آنجا نخستین شعرهایش را سرود.

۱۹ ساله بود که با نویسنده اشرافی مونش‌هاوزِن (Münchhausen) آشنا و همسر او شد و با این‌که آن مرد پس از سه سال پیوندش را به خاطر جایگاه طبقاتی با او به هم زد، یار و شاگرد او باقی ماند.

۲۳ ساله بود که پس از پایان دوره پرستاری، دو سال در انگلیس به عنوان مربی و پرستار به کار پرداخت و در آن‌جا نخستین جُنگ شعر خود "درد میهن" (Heimweh) را منتشر کرد و در کوتاه‌ترین مدت از سرایندگان بلندآوازه آلمان شد.

اما ناگهان مادرش درگذشت و پدرش نابینا شد و او از ۲۷ سالگی شعر و ادب را کنار گذاشت و ۱۰ سال شبانه‌روز از پدرش پرستاری کرد. پس از درگذشت پدرش باز به جهان ادبیات بازگشت و تا پایان جنگ دوم جهانی به عنوان گزارشگر و نویسنده ستون ادبی در روزنامه‌ای در سرزمین پروس شرقی در شرق آلمان کار کرد.

از آنجا که آگنِس میگِل به زاد و بوم خود علاقه مفرط داشت، به دام شعارهای نازی‌ها افتاد و در آن دوره از امتیازات برجسته‌ای برخوردار شد. او در شعرهایش به سمت و سوی نژادپرستی و یهودی‌ستیزی نرفت اما از سوی دیگر پس از سقوط نازی‌ها اظهار پشیمانی هم نکرد و همواره می‌گفت که این مسئله‌ای است که تنها با خدای خود مطرح می‌کند.

از آن‌جا که درونمایه بسیاری از سروده‌های آگنِس میگِل درد دوری از میهن و یاد گذشته‌ها است، این شعرها پس از برقراری دموکراسی هم مورد توجه مردم قرار گرفتند.

آگنِس میگِل در ۸۵ سالگی در غرب آلمان درگذشت.