پدر اِرنست موريتس آرنت (Ernst Moritz Arndt) از رعيت‌هايی بود كه اندكی پيش از تولد او توانست رهايی از اربابش را بخرد و به عنوان كشاورز آزاد كشت‌زاری را اجاره كند.

مادر او در ادب و هنر سررشته داشت و افسانه‌ها و اسطوره‌های بومی را برای فرزندش تعريف كرده بود به طوری كه آرنت بعدها دو مجموعه افسانه و اسطوره‌های محلی را تدوين و منتشر كرد.

او به تأثير از زندگی پدرش كتاب "جستاری در تاريخ نظام ارباب و رعيتی در روگِن (Rügen) و پومِرن (Pommern) را نوشت.

آرنت به خاطر مشكلات اقتصادی تازه در ۲۲ سالگی دبيرستان را به پايان رساند و در دانشگاه گرايفسوالد كه امروزه به ياد او نامگذاری شده، در رشته‌های علوم انسانی و تجربی تحصيل كرد.

او از يكسو شاعر آزادی و ملی آلمان است و در سروده‌های خود هرگونه بردگی، بندگی و فرمانبرداری را نکوهش می‌کند و از سوی ديگر اما در پشتيبانی از وحدت مليت‌های آلمانی، ملت فرانسه را با لحن نژادپرستانه‌ای طرد می‌كند.

آرنت آلمانی‌ها را به عنوان برجسته‌ترين سراينده عصر آزاديخواهی و وحدتخواهی‌، در برابر فرانسويان می‌ستايد و می‌پرستد و در اين راستا با قهرمان ايشان ناپلئون می‌جنگد:

"هر آنكس كه خدمت به خودکامه كرد

و با داد برداشت دستِ نبرد،

به پندارها نام او خوار شد

به نفرين مردم گرفتار شد"

آرنت در آثارش در برابر فرانسوی‌ها حتا از سياهانی دفاع می‌كند كه در استعمار و استثمار كشور فرانسه بودند اما همزمان از يهوديان چنان بد می‌نويسد كه برخی از تاريخ‌نگاران او را پيشآهنگ ناسيونال سوسياليست‌ها ناميده‌اند.

اِرنست موريتس آرنت در ۹۰ سالگی در شهر بُن در غرب آلمان درگذشت.