نام اصلیش الیزابت شارلوته فون دِر فالتس (Elisabeth Charlotte von der Pfalz) و دختر حاکم ایالت فالتس بود.

پدرش به خساست مشهور بود و در کنار مادرش معشوقه‌ای از ندیمه‌هایش را به همسری اختیار کرده بود.

با این همه الیزابت زندگی در میهن را به هر چیز دیگری برتری می‌داد. اما پدرش به هوای پیوند با پادشاه فرانسه لویی ۱۴، الیزابت را به همسری با برادر پادشاه، فیلیپ مشهور به فیلیپ اورلئان مجبور کرد و دختر ۱۹ ساله را به دربار فرانسه فرستاد.

هرچند سال‌های نخست زندگی در مهاجرت بر لیزه لوته بد نمی‌گذشت. پادشاه هر روز او را به حضور می‌پذیرفت و با وجودی که لیزه لوته هم‌نشینی با دوستان مردش را به زندگی خانوادگی ترجیح می‌داد با او مدارا می‌کرد. اما او همیشه حسرت زندگی در وطن را می‌خورد و برای هضم اندوه تبعید و فرار از زندگی سخت و ناهنجار درباری به نوشتن پناه می‌برد.

لیزه لوته هر روز چندین ساعت را به نوشتن نامه برای دوستان و خویشانش در آلمان و کشورهای دیگر اروپا می‌گذراند و با اینکه می‌دانست نامه‌هایش را بازبینی می‌کنند، رابطه‌های خصوصی و زشتی‌های دربار را باز می‌گفت.

لیزه لوته حدود ۶۰ هزار نامه نوشته که تنها یک دهم آنها پیدا و گردآوری شده‌اند ولی همین تعداد خواننده را با اوضاع و شرایط دربار فرانسه و حتا پلیدی‌های پادشاهی که خورشید پادشاهان لقب گرفته بود، آگاه می‌سازند.

درباره همسرش می‌نویسد: "رفتارش به زنان بیشتر شبیه بود تا به مردان. نه به سوارکاری علاقه داشت نه به شکار. یک‌ریز دنبال رقص و بازی و آرایش و خورد و خوراک بود".

از هنگامی که لیزه لوته در نامه‌هایش به بدگویی از معشوقه پادشاه پرداخت، رفته رفته از چشم پادشاه و درباریان افتاد تا اینکه سرانجام با مرگ همسرش یکباره بی‌کس و تنها شد.

لیزه لوته فن دِر فالتس در ۷۰ سالگی در سن کلود در نزدیکی پاریس درگذشت.