در روز ۲۰ ژوئن ۱۹۴۸ آلمان غربی که زیر پوشش نیروهای متفق بود، ارز خود، مارک امپراتوری آلمان (Reichsmark) را به مارک آلمان (Deutsche Mark) تغییر داد.

بحران اقتصادی کشور ارز پیشین را چنان بی‌ارزش کرده بود که قرار شد به هر فرد زیر پوشش آلمان غربی، مستقل از دارایی او برای آغاز اقتصادی نوین، ۴۰ مارک آلمان تحویل داده شود.

کشورهای متفقین، غیر از شوروی، انبارهای مغازه‌ها را از کالا پر کرده بودند ولی نمی‌خواستند که جنس‌ها را در عوض پول بی‌ارزش قدیم بفروشند. به این خاطر تولد مارک جدید آلمان احساس شکوفایی اقتصادی را نیز با خود به همراه آورد.

هرچه اقتصاد آلمان فدرال شکوفا‌تر می‌شد، ارز این کشور هم ارزشمند‌تر به حساب می‌آمد. بماند که بر پایه محاسبه آمارگران، مارک آلمان فدرال پس از گذشت نیم قرن تنها یک چهارم ارزش اولیه خود را حفظ کرده بود. با این حال این ارز در اروپا ارز غالب و حاکم به شمار می‌آمد و بی‌دلیل نبود که بانک مرکزی اروپا را در فرانکفورت مستقر کردند.

ناگفته نماند که هم‌زمان در آلمان شرقی یا سوسیالیستی هم واحد پول از "مارک رایش" به "مارک" تبدیل شد.

در بحبوحه تظاهرات مردم در آلمان شرقی برای آزادی و پیوستن به آلمان فدرال در سال ۱۹۹۰، مردم شعار می‌دادند:

«مارک آلمان گر نیاید نزد ما

می‌رویم از دم همه ما نزد مارک»

در روز ۲۱ ژوئیه ۱۹۹۰ مارک آلمان فدرال در آلمان شرقی هم رایج شد.

اما از آنجا که پیشرفت شکل‌گیری اتحادیه اروپا به اتحادیه مالی و اقتصادی اروپا (منطقه یورو) وابسته بود و طرح آن سال‌ها پیش در دستور کار کشورهای اروپای غربی قرار داشت، سرانجام روز ۲۸ فوریه ۲۰۰۲ هزار تن مارک آلمان فدرال از صحنه اقتصادی خارج شد و جای خود را به یورو که از اول ژانویه ۲۰۰۲ ارز رایج کشور شده بود، داد.