آلزایمر سفری خاموش به وادی فراموشی است. «سفری را شروع کرده‌ام که به غروب زندگی‌ام می‌انجامد.» این جمله‌‌را رونالد ریگان بر زبان آورده بود. رئيس جمهور پیشین آمریکا زمانی که مطلع شد مبتلا به آلزایمر است با گفتن این جمله این خبر را به اطلاع عموم رسانده بود.

اما همه‌ی بیماران از این شانس بهره‌مند نیستند که در همان مراحل اولیه به بیماری خود پی ببرند. گزارش جهانی آلزایمر در سال ۲۰۱۱ که روز سه‌شنبه (۱۳ سپتامبر/ ۲۲ شهریور) از سوی کالج کینگ لندن منتشر شده، حاوی همین موضوع است.

در این گزارش گفته می‌شود که ۲۸ میلیون نفر از مردم جهان مبتلا به آلزایمر هستند، بی‌‌آنکه خود از این موضوع آگاه باشند. این رقم معادل سه‌چهارم کل مبتلایان به آلزایمر است. کل مبتلایان به آلزایمر بالغ بر ۳۶ میلیون نفر می‌شود.

عدم آگاهی از ابتلا به آلزایمر باعث می‌شود که بیمار درمان را به موقع آغاز نکند، اطلاعات کسب نکرده و راهنمایی نشود.

در سال‌های گذشته پیشرفت‌‌ در زمینه‌ی درمان آلزایمر چشمگیر نبوده است، اگر چه بشر بیش از هر زمان دیگر به چنین پیشرفتی نیاز دارد.

بر پایه‌ی این گزارش، در کشورهای صنعتی ۲۰ تا ۵۰ درصد بیماران از تشخیص درست بهر‌ه‌مند می‌شوند. اما در کشورهای در حال توسعه این رقم بالغ بر حدود ۱۰ درصد از بیماران می‌شود.

پژوهشگران کالج کینگ لندن به این نتیجه رسیده‌اند که تشخیص آلزایمر اغلب دیرهنگام است. دیسی آکوستا، رئیس انجمن بین‌المللی آلزایمر (ADI) که از سوی کالج نامبرده مأموریت ارائه این گزارش را یافته بود، می‌گوید: «تشخیص دیرهنگام آلزایمر به معنای از دست دادن امکانات برای بهبود کیفیت زندگی میلیون‌ها انسان است.»

نویسندگان گزارش یاد شده می‌گویند: «حقیقت ندارد اگر تصور کنیم که تشخیص زودهنگام آلزایمر بی‌معنا است و فرقی در درمان به وجود نمی‌آورد.»

به باور آنها، اقدامات مثتبی وجود دارد که در صورت انجام آنها در مراحل اولیه‌ی آلزایمر، می‌توان روند پیشرفت بیماری را کند کرد.

۲۴ هزار یورو در سال برای درمان مبتلایان به آلزایمر

تشخیص به‌موقع آلزایمر به اقتصاد کشورها هم کمک می‌کند. پژوهشگران می‌گویند تشخیص زودهنگام، بار مالی سیستم‌های بهداشت و درمان را کاهشی قابل ملاحظه می‌دهد. تشخیص به‌موقع در کشورهای صنعتی به معنای صرفه‌جویی ۷۵۰۰ یورو برای هر بیمار است.

هزینه‌ی متوسط درمان بیمارهای آلزایمری در کل جهان ۲۴ هزار یورو در سال محاسبه شده است. نویسندگان این گزارش معتقدند که دولت‌ها باید «اکنون خرج کنند تا در آینده پس‌انداز کرده باشند.»

مارتین پرینس، نویسنده‌ی اصلی گزارش نامبرده، معتقد است که نمی‌توان یک استراتژی مشترک برای همه‌ی کشورها تدوین کرد. هر کشوری در زمینه‌ی تشخیص به‌موقع آلزایمر استراتژی خود را دارا است.

اما برخی اقدامات می‌تواند در همه‌ی کشورها  جوابگوی این نیاز باشد. برای نمونه می‌توان به برپایی کلینیک‌های تخصصی تشخیص آلزایمر، آموزش پزشکان و بهبود تبادل اطلاعات میان بخش‌های مختلف سیستم‌های بهداشت و درمان اشاره کرد.

۱۱۵ میلیون بیمار آلزایمری در سال ۲۰۵۰

پژوهشگران در دو گزارش ‌بین‌المللی مربوط به بیماری آلزایمر در گذشته، پیش‌بینی کرده بودند که شمار مبتلایان به این بیماری در هر ۲۰ سال دو برابر می‌شود. بر همین اساس، شمار اعلا‌م‌شده در سال جاری یعنی ۳۶ میلیون مبتلا به آلزایمر می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ به ۱۱۵ میلیون‌نفر برسد.

دلیل این مدعا آن است که متوسط طول عمر در حال افزایش است. از آن جا که بیماری‌های دمانس (زوال عقل/اختلال حواس)  و آلزایمر در سنین بالا دیده می‌شود می‌توان نتیجه گرفت که شمار مبتلایان به این بیماری‌ها هم افزایش خواهد یافت.

هزینه‌ی درمان بیماری آلزایمر معادل یک‌درصد تولید ناخالص جهانی است. به نوشته‌ی نویسندگان گزارش آلزایمر در سال ۲۰۱۱، اگر این بیماری «یک کشور می‌بود، این کشور هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا به حساب می‌آمد.»

FV/MDM