در یک روز دوشنبه سرد آفتابی نمایندگان محافظه‌کار مجلس آلمان با وجود مخالفت نمایندگان سوسیال ‌دموکرات، آدولف هیتلر (Adolf Hitler)، رئیس حزب ناسیونال‌ سوسیالیست کارگران آلمان (نازی) را به مقام صدراعظمی برگزیدند.

در واقع حزب نازی در انتخابات آن سال ۳۳ درصد رأی آورده بود و تنها با کمک محافظه‌کاران توانست سر کار بیاید و با "قانون تفویض اختیارات تام برای رئیس دولت" پارلمانتاریسم و کثرت‌گرایی در آلمان را به مدت ۱۲ سال براندازد.

آدولف هیتلر در سال ۱۸۸۹ در شهرک "برانا ام این" اتریش ‌زاده شد. او که خود را منجی آلمان می‌نامید، تا ۴۳ سالگی یعنی چند ماه پیش از رسیدن به مقام صدراعظمی این کشور، اصلا آلمانی نبود.

هیتلر تحصیلات دبیرستانی را به پایان نرساند. او با ترفندهای گوناگون از رفتن به خدمت نظام در اتریش نیز سر باز زد و به مونیخ رفت. او که خود را "نقاشی نامکشوف" می‌دانست، پس از جنگ جهانی اول و یک دوره خدمت سربازی در ارتش باواریا، به سیاست روی آورد و چون در نظر مردم آن زمان آلمان سخنران پرتوانی می‌نمود، هواداران بسیار پیدا کرد و حزب نازی‌ها که در انتخابات سال ۱۹۲۸ دو و نیم درصد رأی آورده بود را به سرعت به حزبی پرطرفدار بدل ساخت.

در سال ۱۹۳۲ که بحران اقتصادی بر آلمان حاکم بود و دولت‌ها یکی پس از دیگری از کار برکنار می‌شدند، هیتلر به کمک رئیس جمهور وقت، پاول فون هیندنبورگ (Paul von Hindenburg) که خود هوادار دیکتاتوری بود، با حزب‌های دست راستی ائتلاف کرد و به مقام صدراعظمی رسید.

اندکی پس از آن هیتلر با تهدید و ارعاب مخالفان و گذراندن "قانون تفویض اختیارات"، مجلس آلمان را منحل کرد و از آن پس خود را رهبر کشور خواند و حکم‌های غیرانسانی برای نابود ساختن یهودیان، کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها، توان‌خواهان و "ناآریایی‌‌ها" صادر کرد.

آدولف هیتلر با شنیدن خبر رسیدن ارتش‌های متفقین به برلین در روز ۳۰ آوریل ۱۹۴۵ خود و نزدیک‌ترین افراد به خود را در پناهگاه زیرزمینی‌اش کشت.

پرفسور یان کرشاو (Sir Ian Kershaw) که مفصل‌ترین و دقیق‌ترین زندگینامه درباره هیتلر را نوشته می‌گوید: «اگر هیتلر نبود آلمان به چنان روزی نمی‌افتاد و اگر آلمانی‌ها چنان نبودند هیتلری هم پدید نمی‌آمد.»