۳۸ هزار مورد نقض حقوق بشر در ایران
۱۳۸۹ اردیبهشت ۱, چهارشنبه
خبرگزاری «هرانا» گزارش می‌دهد که در سال جاری دست‌کم ۳۸۸۷۹ بار در ایران حقوق بشر نقض شده است. این خبرگزاری که متعلق به مجموعه فعالان حقوق بشری ایران است، همراه با انتشار این گزارش تاکید می‌کند که آمار ارایه شده تنها نشان‌دهنده بخشی از مجموعه اقدامات سرکوبگرانه حکومت علیه مخالفان است، زیرا جمع‌آوری همه خبرها با توجه به فضای امنیتی ایران ممکن نیست.
به گزارش فعالان حقوق بشر، نقض حقوق کارگران در راس همه قرار دارد: ۳۷۹۱۵ مورد! به دنبال کارگران دانشجویان‌اند: ۵۳۷ مورد و ۲۵۵ مورد هم نقض حقوق فعالان سیاسی و مدنی. ۳۴ مورد حکم اعدام صادر یا اجرا شده است و در ۲۵۹ زندانیان سیاسی مورد شکنجه شده‌اند. از این عده چهار نفر بر اثر شکنجه کشته شده‌اند. ده‌ها مورد نیز حقوق اقلیت‌های ملی و مذهبی در ایران رخ داده است.
محمود احمدی‌نژاد می‌گوید، در ایران نه زندانی سیاسی وجود دارد، نه کسی به‌خاطر مخالفت‌اش با دولت دستگیر می‌شود، و مطبوعات هم از بیشترین آزادی برخوردارند.
شیرین عبادی، حقوقدان و از دارندگان جایزه صلح نوبل می‌گوید: «این حرف‌ها هم مصرف داخلی دارد و هم مصرف خارجی. مصرف خارجی دارد، از این جهت که دولت ایران مثل هر دولت دیگری در سازمان‌های بین‌الملل، مجامع بین‌المللی بایستی پاسخگوی اعمال خودشان باشند و این‌ها بالاخره مجبورند منکر حقایق شوند. چنان که همیشه اعلام کرده‌اند ایران آزادترین کشور دنیاست و همچنین زنان در ایران کلیه‌ی حقوق قانونی خودشان را دارند و خوشبخت هستند و بایستی همه‌ی مردم جهان از زنان ایران الگوبرداری کنند. این‌ها مصرف بین‌المللی و خارجی دارد. و این سخنان مصرف داخلی هم دارد. زیرا به هرحال در بین تعداد معدودی که طرفدار دولت هستند، افرادی با وجدان حساس حضور دارند که این‌ها از اتفاقاتی که افتاده ناراحت هستند. و به همین دلیل ما شاهد هستیم که بعضا از مقامات استعفا هم داده‌اند. در حقیقت با این‌گونه سخنان می‌خواهند حساسیت طرفداران خودشان را جواب دهند.»
خانواده‌های زندانیان سیاسی می‌گویند، برخی از زندانیان چند ماه است در بازداشت موقت به سرمی‌برند. بسیاری از آن‌ها در سلول انفرادی‌اند. میان زندانیان سیاسی و دیگر زندانیان تفکیک نمی‌شود و فجایعی نظیر زندان کهریزک بازهم در انتظار آن‌هاست. بستگان آن‌ها ماه‌هاست بلاتکلیف‌اند و در شرایط بسیار بد جسمی و روحی هستند.
زندانیان می‌گویند، قاضی‌ها استقلال ندارند، حکم اعدام برای کسانی صادر می‌کنند که ماه‌ها قبل از انتخابات دستگیر شده بودند و به اتهام شرکت در اعتراض‌ها اعدام شدند. ماموران فحاشی می‌کنند و تهدید به آزار جنسی.
با این همه دولت ایران با این ادعا که ایران آزادترین کشور دنیاست، می‌خواهد به عضویت شورای حقوق بشر سازمان ملل پذیرفته شود.
شیرین عبادی می‌گوید: «شورای حقوق بشر یکی از مهم‌ترین وظایفش این است که نسبت به عملکرد سایر حکومت‌ها و در مورد گزارش‌هایی که حکومت‌ها از وضعیت نقض حقوق بشر در کشورشان می‌دهند قضاوت کند. و آیا کسی که حقوق بشر را در کشورش نادیده می‌گیرد و بارها اعلام کرده‌اند که حقوق بشر غربی است و ما قبول نداریم، آیا این حکومت قادر است که قضاوت درستی در مورد حقوق بشر داشته باشد. برای اینکه قبلا بارها اعلام کرده بوده که من حقوق بشر را قبول ندارم، غربی است و یکی از اتهامات مدافعان حقوق بشر در ایران این است که شما طرفدار غرب هستید. بنابراین یک چنین دولت و حکومتی طبیعتا صلاحیت اظهارنظر راجع به پرونده‌ی حقوق بشر سایر کشورها را ندارد.»
دولت ایران به اعلامیه‌ی حمایت از مدافعان حقوق بشر که در سال ۱۹۹۹ به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید، رأی مثبت داده است. در این مصوبه‌ی مجمع عمومی قید شده است که دولت‌ها وظیفه دارند به مدافعان حقوق بشر برای اجرای اهداف‌شان کمک کرده و برای آن‌ها تسهیلات فراهم کنند. خانم عبادی می‌پرسد، آیا صدور حکم اعدام و زندان برای مدافعان حقوق بشر کمک به آن‌ها است و تسهیل کار آن‌ها است که با چنین پرونده‌ای دولت ایران می‌خواهد داخل شورای حقوق بشر شود؟
NK/BB