گوستاو راو (Gustav Rau) در پاریس زاده شد. پدرش افسر ارتش ایالت وورتِمبِرگ (Würtemberg) بود و به علت ماموریت‌هایش فرزندانش از جمله گوستاو را برای آموزش و پرورش به شهر اشتوتگارت و کشور سوئیس فرستاد. اما گوستاو از همان کودکی شیفته اسب و سوارکاری بود و بیشتر وقت خود را با آن حیوانات می‌گذراند.

۱۷ ساله بود که دبیرستان را رها کرد. نخست مدتی در یک شرکت برداشت غلات به کار پرداخت و پس از آن در رشته کشاورزی آموزش دید.

۲۱ ساله بود که به عنوان گزارشگر، کار در روزنامه "جهان ورزش" در برلین را آغاز کرد و این رسانه را با گزارش‌های هیجان‌انگیز خود به شهرت بی‌سابقه‌ای رساند. اسب تا آن زمان در آلمان در خدمت ارتش یا باربری و مسافرکشی بود.

گوستاو راو ۲۷ ساله بود که کتاب ماندگار "معضلات پرورش اسب در آلمان" را نوشت و پیشنهاد پیوند اسب‌های پرورشی آلمانی با عربی را مطرح ساخت و با این کار ورزش سوارکاری در آلمان را به پیش برد. او از جمله نخستین کمیته پرورش اسب و سوارکاری برای شرکت آلمان در مسابقات بین‌المللی را تشکیل داد.

گوستاو راو در درجه نخست یار اسب‌ها بود و برای این شیفتگی به هر کاری دست می‌زد.

از آن‌جا که نازی‌ها با ورزش میانه خوبی داشتند، گوستاو راو برای پیشرفت علاقه و کارهای خود با آن‌ها ساخت و از سوی نازی‌ها برای سازماندهی پرورش اسب به لهستان اشغالی رفت. پس از برقراری دموکراسی هم او به کار خود ادامه داد و هم از قرار برخی از دنباله‌روان نازی‌ها که در کار پرورش اسب بودند را از گرفتاری و بی‌کاری نجات داد که تنها نکته تیره در زندگی او به شمار آمده است.

گوستاو راو در ۷۴ سالگی در نزدیکی شهر مونستِر درگذشت.