آلبرت آینشتاین (Albert Einstein) که بسیاری در ایران به نام اینشتن می‌شناسند در سال ۱۸۷۹ در شهر اولم (Ulm) در جنوب آلمان زاده شد. او که به عنوان یکی از بزرگترین نابغه‌ها و پژوهشگران تاریخ به شمار می‌آید، در درازنای زندگی خود شهروند چندین سرزمین بوده است.

نخست شهروند سرزمین وورتِمبِرگ بود، از ۱۷ تا ۲۱ سالگی تابعیتی نداشت، سپس شهروند سوئیس و ۱۰ سال بعد تابع اتریش بود. از سال ۱۹۱۴ یعنی ۳۵ سالگیش، ۱۶ سال شهروند آلمان به شمار آمد. با ظهور نازی‌ها به خاطر تبار یهودیش از آلمان گریخت و باز شهروند سوئیس و سپس ایالات متحده شد.

آینشتاین که با فرضیه‌ها و پژوهش‌های خود درباره تاثیر و ساختار ماده، مکان، زمان و نیروی جاذبه، دانش فیزیک را دگرگون ساخت، به خاطر کشف تاثیر نیروی جاذبه بر نور، جایزه نوبل در رشته فیزیک را به خود اختصاص داد. او دریافتی مالی آن جایزه را به همسر پیشین خود و دو فرزندش واگذار کرد.

برجسته‌ترین فرضیه‌های او "نظریه ویژه و عمومی نسبیت" اند. فرضیه نسبیت نشان می‌دهد که یک ساعت لزوما با یک ساعت برابر نیست و بسته به سرعت حرکت ما گاه تندتر و گاه کندتر می‌گذرد.

افزون بر این آینشتاین مشهورترین فرمول فیزیکی را پیشنهاد کرد که بیان‌گر چگونگی و کمیت تبدیل ماده به انرژی است: E=MC2 یعنی انرژی برابر است با حاصل ضرب جِرم در مجذور سرعت نور.

از آن‌جا که با این فرمول فیزیک‌دان‌های اتمی دریافتند که در یک جِرم کوچک، مقدار بیش از تصوری از انرژی نهفته و بعدها بر آن پایه بمب اتم را ساختند، آینشتاین را به ناحق در تولید آن سهیم دانستند در صورتی که او از شهرت و محبوبیت و وجهه خود همواره در راستای آشتی‌جویی، تفاهم ملت‌ها و استقرار علم در خدمت جامعه کوشید و بهره جست.

آلبِرت آینشتاین در ۷۶ سالگی در پرینستون در آمریکا درگذشت.