پدر آنیتا لوس (Anita Loos) روزنامه‌نگار و مدیر عامل یک تئاتر بود و پیوسته خانواده را بدهکار هزینه‌های بیجایش می‌کرد.

آنیتا در زندگینامه‌اش، "دختری مانند من"، می‌نویسد:

"مادرم فرشته بود. شاید به همین دلیل پدرم یک دیو از کار درآمد".

از شش سالگی روی صحنه می‌رفت و از نوجوانی در در روزنامه "تلگراف صبح نیویورک" مطلب می‌نوشت.

۱۸ ساله بود که متن‌های فیلم‌های صامت‌ هالیوود را تهیه می‌کرد و نخستین فیلمنامه‌نویسی بود که حقوق ثابت می‌گرفت.

۲۴ ساله بود که آوازه‌اش به عنوان نویسنده با فیلم "کلاه نیویورکی" در کالیفرنیا پیچید.

او نخستین فیلمنامه‌نویس برجسته‌هالیوود بود و در ۳۷ سالگی با رمان طنزآلود "آقایان شیفته موبوران‌اند" که به ۱۴ زبان ترجمه شد و درونمایه چند فیلم و تئاتر و "تئاتر آهنگین" شد، شهرت جهانی یافت.

در این اثر مردها گرفتار زیبایی و سادگی لورِلای لی می‌شوند و آن دختر با وجدان و خیال راحت برای به دست آوردن رفاه و تجمل با حربه زیبایی به شکار مردان می‌رود.

مرد: "ببینم، گفته بودند که شما خنگید ولی شما که عقل دارید!"

دختر: "آره، ولی فقط وقتی لازم باشه ازش استفاده می‌کنم چون اغلب مردها خوششون نمی‌اد".

او پس از این چندین اثر طنزآمیز نوشت.

از ابتکارات ماندگار او نوشتن میان‌تیتر برای فیلم‌نامه‌ها بود به ویژه که عبارات کوتاه او همه طنزآمیز و دلشین بودند.

او بیش از ۳۰۰ فیلمنامه، نمایشنامه نوشته که برخی از آنها از بین رفته‌اند. افزون بر این دو زندگینامه و یک رمان و چندین داستان کوتاه از او به جا مانده است.

توفیق او در کار چنان بود که همسر دومش از حسرت و حسادت او را واداشت که چندی از نوشتن کناره گیرد.

آنیتا لوس در ۹۳ سالگی در نیویورک درگذشت.