از زندگی خصوصی ارل سایلس تاپر (Earl Silas Tupper) آگاهی زیادی در دست نیست. همین ‌قدر می‌دانیم که پدرش کشاورز بود و دستگاه‌های‌ کشتزارهایش را خودش می‌ساخت.

او شیمی خواند و مدتی در کارخانه محصولات شیمیایی دوپون کار کرد و در آنجا با ترکیب پلاستیکی پلی اتیلن آشنا شد که خوش‌دست، نرم و محکم است، نمی‌شکند، بو ندارد و هیچ ماده‌ای پس نمی‌دهد و به آسانی به رنگ‌ها و شکل‌های دلخواه درمی‌آید.

۳۹ ساله بود که "شرکت فرآورده‌های پلاستیکی ارل اس. تاپر" را بنیان نهاد و در زمانی که هنوز در خانواده‌های متوسط یخچال پیدا نمی‌شد، ظرف‌های محافظ ایمن از گرما و سرمایی به بازار داد که خوراکی‌ها را تا مدت درازی تازه نگه می‌داشتند و می‌دارند چون آب و هوا در آن‌ها و از آن‌ها نشت و نفوذ نمی‌کند.

۴۴ ساله بود که به پیشنهاد یکی از فروشندگانش، خانم برانی وایز که می‌گفت فروش محصولات تاپر وقتی بهتر می‌شود که افرادی در مهمانی‌های خصوصی این جنس‌ها را به دوستانشان بفروشند، شرکت "تاپر پارتیز" (مهمانی‌های تاپر) را به راه انداخت و آن فروشنده را معاون خود اعلام کرد.

از آن به بعد محصولات تاپر فقط در مهمانی‌های اعضای شرکت به فروش می‌رسند و هم اکنون بر پایه اعلام اداره آمار کشور آمریکا هر سه ثانیه یک مهمانی تاپر در جهان برگزار می‌شود.

طبیعی است که میزبان برای برگزاری هر مهمانی امتیازهایی از شرکت دریافت می‌کند.

شاید توفیق محصولات تاپر در زمانی که زیان‌های پلاستیک بر همگان آشکار شده به این خاطر باشد که این محصولات با تضمین مادام‌العمر فروخته می‌شوند، به آسانی خراب نمی‌شوند و ماندگاری بسیار دیرپایی دارند.

اینکه تاپر خود تا چه اندازه از ایده و خلاقیتش خرسند بود، هرگز آشکار نشد: ۵۱ ساله بود که شرکتش را فروخت و برای همیشه به کاستاریکا مهاجرت کرد و تا زمان مرگش کسی از او خبری نگرفت.

ارل سایلس تاپر در ۷۶ سالگی در کاستاریکا درگذشت.