جایزه ادبی ویکتورین و جایزه بهترین کتاب غیرداستانی سال در استرالیا به بهروز بوچانی، پناهجوی کرد ایرانی تعلق گرفت. او برای این کتاب، روی هم ۱۲۵ هزار دلار استرالیا خواهد گرفت، هر چند اجازه ورود به این کشور را ندارد.

بوچانی این کتاب را به صورت پیام‌های کوتاه در واتس اپ نوشته و به دوست مترجماش فرستاده است.

بهروز بوچانی از سال ۲۰۱۳ در جزیره مانوس در حوالی پاپوآ گینه‌نو در انتظار پذیرش تقاضای پناهندگی است و تنها از طریق موبایل با جهان پیرامون ارتباط دارد. 

پناهجویانی که با قایق‌های لاستیکی خود را پاپوآ گینه‌نو می‌رسانند، باید سال‌ها درشرایط غیرانسانی انتظار بکشند. این بلاتکلیفی، محصول قراردادی است که دولت استرالیا با دولت پاپوآ گینه‌نو برای نگهداشتن "پناهجویان غیرقانونی" بسته است. استرالیا می‌گوید در خلال بررسی تفاضاها، پناهجویان نباید داخل این کشور باشند. این سیاست و محبوس کردن متقاضیان در جزایر دورافتاده با انتقاد شدید فعالان حقوق بشر روبروست.

بهروز بوچانی در زمان تخلیه اردوگاه مانوس در سال ۲۰۱۶، از چهره‌های فعالی بود که صدای اعتراض پناهجویان را به گوش رسانه‌ها می‌رساند. 

او در کتاب "کسی ندارم به جز کوهستان"، مشاهدات خود از سال‌های زندگی در اردوگاه مانوس و خاطرات مهاجرت را نوشته است. نوشته‌ها به فارسی بوده‌اند و امید توفیقیان آن را به انگلیسی ترجمه کرده است.

در مراسم اهدای جایزه ویکتورین، امید توفیقیان به جای بوچانی حضور داشته است.