فروغ تاجبخش، مادر انوشیروان لطفی، روز یکشنبه ۲۱ بهمن (۱۰ فوریه) در بیمارستان طوس تهران درگذشت. خانم تاجبخش که به عنوان "نماد خاوران" شناخته شده بود از نخستین کسانی بود که برای یافتن جسد فرزندش به گورستان خاوران رفت.

انوشیروان لطفی پسر خانم تاجبخش از زندانیان سیاسی چپ و عضو ارشد سازمان فداییان خلق و از اولین قربانیان اعدام‌های دسته‌جمعی در ایران در تابستان سال ۱۳۶۷ بود. انوشیروان لطفی در سال ۱۳۶۲ بازداشت و پنج سال بعد، در ششم خرداد ۱۳۶۷ به همراه تعداد دیگری از زندانیان سیاسی در زندان اوین اعدام شد.

فروغ تاجبخش در میان خانواده قربانیان اعدام‌های دسته‌جمعی زندانیان سیاسی ایران به "مادر لطفی" مشهور بود.

او بلافاصله پس از شنیدن خبر اعدام انوشیران لطفی به گورستان خاوران رفت و از اولین شاهدانی بود که با کنار زدن خاک توانست جسد فرزندش را پیدا کند.

خانم تاجبخش خود در مصاحبه‌ای در این باره گفته بود: «راهی خاوران شدم، با دست خاک‌ها را کنار زدم، خاک را شکافتم و پیراهن چهارخانه پسرم بود. دیگر نمی‌خواستم چیزی را ببینم.»

فروغ تاجبخش به همراه مادران و خویشاوندان دیگر زندانیان سیاسی اعدام شده در سال ۶۷ هر سال در مراسمی که بر سر گورهای بی‌نام و نشان قربانیان اعدام‌های دسته‌جمعی در گورستان خاوران برگزار می‌شد شرکت می‌کرد.

در این گردهمایی‌ها که همواره با یورش ماموران پلیس و نیروهای امنیتی روبرو می‌شد او نیز مانند مادران دیگر قربانیان مورد ضرب و شتم ماموران قرار می‌گرفت.

با تلاش "مادران خاوران" و خویشاوندان قربانیان اعدام‌های سال ۶۷ ایران و پشتیبانی سازمان‌های مدافع حقوق بشر این پرونده در سطح ملی و بین‌المللی مطرح شد.

فروغ تاجبخش به دلیل شخصیت دلیر، برجسته‌ و تاثیرگذارش در میان خانواده قربانیان اعدام‌های سیاسی از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار بود و به عنوان مظهر "مقاومت و ایستادگی" شناخته می‌شد.

در تابستان ۱۳۶۷ چند هزار زندانی سیاسی که دوران محکومیت خود را می‌گذراندند به دستور آیت‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی، اعدام شدند. این دستور به بهانه عملیات مسلحانه‌ای بود که سازمان مجاهدین خلق در مرز ایران و عراق انجام داد. شمول اعدام‌ها البته به مجاهدین محدود نماند و با حکم رهبر جمهور اسلامی تمام زندانیانی که "بر سر موضع" بودند به عنوان محارب اعدام شدند.