در برخی صفحه‌های اینترنتی می‌توان با استفاده از لینک‌ها به صفحات دیگر دسترسی پیدا کرد. لینک‌ها می‌توانند به اطلاعات موجود بر روی همان سرور دلالت کنند یا داده‌های مورد نظر کاربر را از دیگر سرورهای متصل به اینترنت باربرداری کنند. بدین ترتیب "شبکه‌ای" جهانی از سرورها و رایانه‌های متصل به اینترنت شکل می‌گیرد که در ترجمه‌ی مستقیم "تار جهان‌گستر" و در اصطلاح رایج "شبکه‌ی جهانی اینترنت" با علامت اختصاری WWW نامیده می‌شود.

WWW (World Wide Web) یک سامانه‌ی هایپرتکست (ابرمتن) اینترنتی است. منظور از هایپرتکست، نوعی نوشتار اینترنتی است که در حین خواندن، کاربر را به مطالبِ مرتبط وصل می‌کند. با استفاده از هایپرتکست، واژه‌ها "زنده" می شوند و کاربر می تواند با آنها ارتباط برقرار کند. ساده‌ترین مثال در این‌جا، پایگاه‌های اینترنتی هستند که در تمام آنها، یک واژه، عبارت یا یک عکس، کاربر را به صفحه‌ای دیگر منتقل می‌کند که در آن مطالبی مرتبط نوشته شده است.

تنظیم یک ابرمتن

هایپرتکست‌ها با استفاده از زبان‌های نشانه‌گذاری تنظیم می‌شوند. یکی از این زبان‌ها HTML نام دارد. عبارت HTML ، مخفف Hypertext Markup Language (زبان نشانه‌گذاری ابرمتن) است.

با HTML ، قالب صفحات اینترنتی تدوین می‌شود. دستورالعمل‌های آن برچسب (Tag) نام دارند. محتوای یک صفحه‌ی اینترنتی، به وسیله‌ی این برچسب‌ها نشانه‌گذاری می‌شوند. به زبان ساده، طراح یک صفحه‌ی اینترنتی، با استفاده از این برچسب‌ها، مشخص می‌کند که محتویات صفحه کجا و چطور دیده شوند.

هر یک از برچسب‌های HTML معنی خاصی دارند و تأثیر مشخصی بر محتوای صفحه می‌گذارند؛ مثلاً شکل ظاهری متن را تغییر می‌دهند، نوشته‌ها را درشت‌تر یا ضخیم‌تر می‌کنند یا آنها را به صفحات دیگری در HTML ، متصل (لینک) می‌کنند.

بنابراین HTML، مجموعه‌ای از دستورهای مبتنی بر متن است که از برچسب‌های استانداردی تشکیل شده است. HTML ها پسوند .htm یا .html دارند.

مرورگرها، دیلماج‌های اینترنتی

پس از کنار هم قراردادن دستورات (برچسب‌ها) و تنظیم یک HTML، نرم‌افزاری لازم است که این دستورات را درک کند و صفحه‌های اینترنتی را همان‌طوری نمایش دهد که در HTML پیش‌بینی شده‌اند: متن در کجای صفحه بیاید یا چه شکلی داشته باشد، تصویرها در کجا، کدام قسمت یک لینک است و مشخصاتی از این دست.

این وظیفه بر عهده‌ی مرورگرهاست. مرورگرهای اینترنتی (اینترنت‌اکسپلورر، فایرفاکس و...) تک‌تک برچسب‌های HTML را می‌خوانند و بر اساس آنها محتوای آن صفحه را نمایش می‌دهند.

همان‌طور که گفته شد، برچسب‌ها استاندارد هستند و هر کدام معنای مشخصی دارند. به همین دلیل، مرورگرها نشانه‌گذاری‌های نابه‌جا را به همان صورت در صفحه بازتاب می‌دهند.

باز هم یادآوری می‌شود که HTML زبان "برنامه‌نویسی" نیست، بلکه زبانی است برای "نشانه‌گذاری" یک هایپرتکست و اساساً برای ساماندهی اطلاعات و تفکیک اجزای یک نوشتار (عنوان‌ها، تصویرها، فهرست‌ها، بندها، جدول‌ها و...) به کار می‌رود.