دریای مدیترانه به قبرستان جمعی پناهجویانی تبدیل شده که در راه رسیدن به اروپا جان خود را از دست می‌دهند. طی شش ماه نخست سال جاری میلادی (۲۰۱۸) بیش از هزار پناهجو که می‌خواستند خود را از لیبی به اروپا برسانند، در این دریا غرق شدند.

سران اتحادیه اروپا پس از نشست اخیر خود در بروکسل خواستار بررسی امکان تأسیس اردوگاه‌های پناهجویان در خارج از مرزهای اتحادیه شده‌اند. گفته شده است که این اردوگاه‌ها باید برای رعایت استانداردهای جهانی با "همکاری نزدیک" کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهجویان و سازمان بین‌المللی مهاجرت برپا شوند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

اما تاکنون هیچ کشوری در شمال آفریقا حاضر نشده‌ میزبان چنین اردوگاه‌هایی باشد. آنها حاضر نیستند در خاک خود اردوگاه‌های پناهندگی برپا کنند. بررسی مواضع این کشورها در قبال تأسیس اردوگاه‌های پناهجویان:

لیبی

لیبی در حقیقت راه اصلی عبور برای پناهجویانی است که می‌خواهند خود را به اتحادیه اروپا برسانند؛ به ویژه برای پناهجویانی که از کشورهای شمال آفریقا راهی اروپا می‌شوند. این کشور در عین حال "بهشت" قاچاقچیان انسان نیز هست.

حدود ۱۱ هزار پناهجو در سال جاری میلادی (۲۰۱۸) از لیبی به سوی ایتالیا به حرکت درآمده‌اند. در چنین شرایطی دولت ضعیف لیبی که از طرف اتحادیه اروپا به رسمیت شناخته شده، به کلی مخالف تأسیس اردوگاه‌های پناهجویان در خاک این کشور است.

مراکش

دولت مراکش نیز نسبت به تأسیس اردوگاه‌های پناهجویان در این کشور نظری چون لیبی دارد. ناصر بوریتا، وزیر امور خارجه مراکش، چند روز پیش اعلام کرد: «مراکش با طرح (تأسیس اردوگاه‌های پناهجویان در این کشور) همواره مخالف بوده و همچنان با آن مخالف است.»

اما میان اتحادیه اروپا و مراکش قراردادی موجود است که بر مبنای آن مقامات این کشور طی چهار سال آینده ۳۵ میلیون یورو از اتحادیه اروپا دریافت می‌کنند و در ازای آن اجازه نمی‌دهند پناهجویان از این کشور راهی اتحادیه اروپا شوند.

تونس

وضعیت حاکمیت قانون در تونس بهتر از دیگر کشورهای شمال آفریقا است. از این کشور تاکنون شمار کمی پناهجو راهی اتحادیه اروپا شده‌اند. تونس به عنوان کشوری که در آن دمکراسی پارلمانی برقرار است مورد توجه اروپاست.

تونس اما با نظر آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، که برای نخستین بار در فوریه سال گذشته میلادی (۲۰۱۷) در باره تاسیس اردوگاه‌های پناهندگی در این کشور مطرح شد، مخالف است، زیرا تاسیس این اردوگاه‌ها در تونس می‌تواند به ثبات این کشور آسیب رساند.

مصر

در مصر که زیر نظر عبدالفتاح سیسی، رئیس جمهوری این کشور اداره می‌شود، شرایط پلیسی برقرار است. حاکمیت قانون در این کشور تنها به طور نسبی رعایت می‌شود. این کشور نیز مخالف برپایی اردوگاه‌های پناهندگی در خاک خود است.

رئیس پارلمان مصر در در این باره گفت که تاسیس چنین اردوگاه‌هایی مغایر قانون اساسی کشور اوست. علی عبدالعال روز یکشنبه (۳ تیر / ۲۴ ژوئن) در گفت‌وگو با خبرنگار روزنامه آلمانی "ولت ام زونتاگ" در ادامه تاکید کرد که قانون اساسی مصر اجازه تاسیس هیچ اردوگاهی را برای نگهداری از پناهجویان در آن کشور نمی‌دهد.

عبدالعال که پس از عبدالفتاح سیسی، رئیس جمهوری مصر، پرقدرت‌ترین مقام این کشور است، گفت پناهجویانی که به صورت قانونی وارد مصر می‌شوند حق دارند آزادانه به کلیه بخش‌های کشور تردد کنند و نگهداری آنها در اردوگاه‌های پناهندگان با قانون اساسی این کشور همخوانی ندارد.

رئیس پارلمان مصر تاکید کرد که کشورش تاکنون "حدود ۱۰ میلیون پناهنده سوری، عراقی، یمنی، فلسطینی، سودانی و سومالیایی" را در خود جای داده و به همین دلیل بیش از این ظرفیت پذیرش پناهجو را ندارد. رئیس پارلمان مصر به همین دلیل خواستار حمایت‌های بیشتر اتحادیه اروپا برای رسیدگی به امور پناهجویان ساکن این کشور شده است.

الجزایر

رئیس جمهوری الجزایر گرچه به طور رسمی عبدالعزیز بوتفلیقه است، اما به گزارش هفته نامه آلمانی "اشپیگل" این کشور عملا زیر نظر نظامیان اداره می‌شود. الجزایر در سال گذشته میلادی (۲۰۱۷) تجهیزات نظامی فراوانی از آلمان خرید.

الجزایر اما اعلام کرده که حاضر نیست در این کشور اردوگاه‌های پناهندگی تاسیس کند و پناهجو بپذیرد. احمد اویحیی، نخست وزیر الجزایر، بر این نظر است که پناهجویان باید همگی به کشورهای خود بازگردانده شوند.

سازمان‌های حقوق بشری در باره وضعیت پناهندگان در الجزایر گزارش داده‌اند که این کشور هزاران پناهجویی را که از نیجر به این کشور وارد می‌شوند، باز می‌گرداند و در صحرای گرم بدون آب و غذا به حال خود رها می‌کند.