Двајца постари господа кои веќе не можат да се разберат - зошто мора тоа да не интересира?

Едниот, Мартин Винтеркорн (на фотографијата горе), 67-годишен, е претседател на Управниот одбор на Фокксваген и најдобро платен менаџер во Германија со годишни примања од околу 16 милиони евра. Другиот, Фердинанд Пиех, 77-годишен, е наследник и внук на легендарниот градител на автомобили Фердинанд Порше и преку своето семејство еден од косоптвениците на Фолксваген. Обајцата доминантни, властољубиви. Долго време добро се разбираа и го направија Фолксваген еден од најуспешните автомобилски концерни на светот со продадени преку 10 милиони автомобили и обрт од 202 милијарди годишно.

Во прашање е иднината

Но, сега е во прашање вистинската стратегија, како и тоа, кој да го има последниот збор. Еден тежок, борбен косопственик, кој сака светскиот концерн Фолксваген да го води во стил на автократско семејно претпријатие, или еден успешен менаџер и надарен инженер на пензионерска возраст. Обајцата се симболи на успешната сторија на Фолксваген, концерн кому денес му припаѓаат претпријатија како Порше, Бугати, МАН или Сканија.

Но, токму затоа што е во прашање иднината на Фолксваген, таа не смее да биде во рацете на постарите господа. Нивните најдобри времиња веќе се минато, а на Фолксваген веројатно допрва му претстојат. Сега работите мора да ги преземат младите, за да ја креират иднината на концернот. Фолксваген сака да ја симне Тојота од тронот и да стане најголем светски производител на автомобили. Целта е дофатливо блиску, но успехот не е сигурен. Нужни се нови идеи и динамични менаџери, кои ќе можат да предизвикаат воодушевување кај соработниците и кај муштериите; некое ново раководство кое суштински ќе ги проанализира поранешните грешки и уште не е заглавено во долгогодишни борби за превласт. Оти, досега никој во Фолксваген не се осмелува на двајцата постари господа јасно да им го каже своето мислење - а тоа е итно потребно.

Одете си во пензија

Ерата на Пиех и Винтеркорн е добро време за претпријатието, билансот на успехот е завиден. За само седум години добивката скокна од 6,4 на речиси 18 милијарди евра и се продадени повеќе автомобили од било кога.

Тоа е неспорно, но некои нешта беа погрешно напаравени. Пласманот на Фолксваген во САД доживеа пад, скапата фабрика во Чатануга не е доволно искористена, а Фолксваген се’ уште нема некоја евтина марка како другите производители на автомобили. Голема е зависноста на бизнисот од Кина, а токму таму тој покажува слабост. Фолксваген нема ни добар адут кога станува збор за електромобилност.

Како што се гледа, има многу работа и поради тоа сега мора младите да ја преземат. Се бараат нови идеи и нова динамика. Тоа го очекуваат и околу 600 000 вработени во Фолксваген. Двајцата постари кавгаџии би требале да одат во секако заслужената пензија.