Тоа одеше брзо. Во своето прво интервју, новиот германски министер за татковина Хорст Зехофер (насловна фотографија) јасно кажува како тој има намера да ја води дебатата за татковината и интеграцијата: преку поларизација и исклучување. Во неговата реченица „Исламот не ѝ припаѓа на Германија" се крие токму фаталниот потпалувач на оган, кој натамошно ја разгорува поделбата на Германија. И тоа во време кога има сѐ повеќе и повеќе напади врз џамиите и исламските институции.

Повеќе:

-Германија - „Кога горат џамиите, гори нашата земја“

-Ова е новата влада на Ангела Меркел

-Владата на Меркел треба да ја врати загубената доверба

Ова не е опасно само за соживотот во Германија, туку конечно и закана за кохезијата на Европската унија. Бидејќи во еден дух на дискриминација и разграничување, Унијата едвај ќе може да преживее. Барањето на Зехофер за неограничено ставање вон сила на Шенгенскиот договор ќе доведе до натамошна неизвесност.

Пропуштена шанса

Но, не е само опасно што Хорст Зехофер се одлучи за овој тон. Тоа е исто така и пропуштена шанса. Тоа го покажува не само вжештената дебата, која човекот од Баварија со тоа - уште еднаш - ја предизвикува.

Додека едната страна налутено реагира, другите гласно аплаудираат: „Конечно, некој кој го кажува она што мислиме".

Присебна личност не би го распламтувала овој конфликт со тврди реченици. Токму затоа што е нов на функцијата, тој има шанса да им пристапи на проблемите на многу Германци, на несигурноста, на чувствата на загрозеност со сослушување и потпрашување. Четири милиони муслимани живеат во Германија. Тоа е факт. Кој вели дека нивната вера не ни припаѓа нам, во крајна линија им помага на екстремистичките сили.

Кој ислам ѝ припаѓа на Германија?

Зошто Зехофер едноставно не праша, кој ислам ѝ припаѓа на Германија? И со тоа да ги обврзе и исламските здруженија на оваа земја да соорганизираат мирен соживот и да носат сооодговорност за тоа? Зошто не се обиде да работи со муслиманките и муслиманите кои стојат цврсто на тлото на нашиот устав? Кои толку само по себе разбирливо се залагаат за еднакви права на мажите и жените како и против дискриминацијата на хомосексуалците? Тоа би бил духот со кој новата германска сојузна влада треба да се справи со предизвиците на интеграцијата. И конструктивен начин за осврнување кон стравовите на оние кои ја избраа десничарско популистичката партија Алтернатива за Германија (АфД) во германскиот парламент.

Не е случајно тоа што на Германија ѝ требаше речиси половина година да формира влада. Тоа е одраз на тоа колку Германија фундаментално се бори за својот идентитет како доселеничка земја. Постојаното фокусирање врз исламот притоа е само уште еден доказ за беспомошност.