Задоцнето согледување на проблемот со екстремизмот
Јенс Турау / превод: ЕМФ22 септември 2016
Источните германски покраини имаат голем проблем со десниот екстремизам. Проблемот е именуван прецизно во владиниот Извештај за состојбата со германското обединување. За тоа беше потребно многу време, оценува Јенс Турау.
Реклама
Такво нешто немало никогаш. Во официјалниот извештај на германската влада за развојот на територијата на поранешната Германска Демократска Република (ГДР) сѐ е јасно наведено. Се зборува за сериозни закани по развојот поради десноекстремни структури. Се зборува за опасноста од препуштање на цели градови и села на духот на кафеавите. Се зборува за тоа дека за источна Германија многу работи се на коцка. А, ополномоштеничката за Истокот, Ирис Глајке, признава отворено: при патувањата во странство, последно во САД, ѝ се поставуваат отворено прашања дали со мирна совест може да се инвестира во источните покраини, или дали како странец човек таму едноставно е непожелен? Глајке става јасно до знаење: на поставувачите на прашања таа не може да им ги тргне грижите толку едноставно.
Слабоста на економијата како образложение за сѐ
Сигурно е: и 26 години по германското обединување, Истокот сѐ уште каска. Пред сѐ каска стопанството, многу млади луѓе го напуштаат Истокот. Стопанството е ситно, одвај да има централи на големи концерни. Оттука, невработеноста е повисока отколку на Западот, бесперспективноста исто така. Но, токму ваквиот опис на состојбите долго време мораше такаречи да служи како образложение за посилнито десен екстремизам на Истокот.
Долго време проблемот едноставно беше негиран. На пример, легендарна е изјавата на поранешниот премиер на Саксонија, Курт Буденкопф (ЦДУ), дека неговата покраина е имуна на десен екстремизам. Други политичари постојано дифузно зборуваат за проблем кој го има како на десниот, така и на левиот раб на општеството, како екстремните левичари во источните покраини навистина да се некаква релевантна величина.
Десницата маршира низ Европа
Десничарските партии во опсег од демагошки движења кои мобилизираат луѓе врз основа на страв, до екстремни десничари, се во подем ширум Европа. Некои веќе владеат, a некои сонуваат за тоа.
Фотографија: picture alliance/dpa
Унгарија: Фидес и Јобик
Национално-конзервативната партија на премиерот Виктор Орбан - Фидес, има апсолутно мнозинство во парламентот. Од 2010. тоа мнозинство Орбан го користи за потчинување на институциите и медиумите, и покрај протестите од странство. Десно од него е големоунгарскиот, неофашистички Јобик, трета партија според популарноста во Унгарија.
Фотографија: Reuters/Laszlo Balogh
Полска: Право и правда
Национално-конзервативната партија на Јарослав Качински на изборите минатата есен освои апсолутно мнозинство. Потоа уследи донесување закони кои ја ограничуваат независноста на Уставниот суд и на јавниот медиумски сервис. Десно од нив е движењето Кукиз15, на поранешниот рок музичар Павел Кукиз, кое освои околу 9 отсто од гласовите на изборите и се залага за подигнање ѕид кон Украина.
Фотографија: Imago/Eastnews
Франција: Национален фронт
Жан-Мари Лепен ја основаше партијата уште во далечната 1972, но дури неговата ќерка Марин Лепен од неа направи најсилна политичка групација во Франција. Националниот фронт тврди дека Франција е загрозена од исламизација и се залага за заострување на казнената политика против криминалците од странско потекло.
Фотографија: Reuters/J.-P. Pelissier
Холандија: Партија на слободата
Партијата на Герт Вилдерс веќе 10 години е во холандскиот парламент. Актуелните анкети покажуваат дека неговата Партија на слободата би добила преку 30 отсто од гласовите. Вилдерс бара излегување на Холандија од ЕУ и користи жестока антиисламска реторика.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Австрија: Слободарска партија
Норберт Хофер е на пат да стане претседател на Австрија. Слободарската партија одамна е најсилната партија во Австрија, пред социјалдемократите и конзервативците. Многу Австријци со задоволство би го виделе партискиот шеф Ханс-Кристијан Штрахе како канцелар. Партијата е скептична кон ЕУ, ја подгрева атмосферата против странците и бегалците. Мото: Австрија пред сѐ!
Фотографија: Reuters/L. Foeger
Велика Британија: УКИП
Лани, партијата на Најџел Фараж освои 13 проценти од гласовите, но поради мнозинскиот систем доби само едно пратеничко место. Од основањето во 1993 година целта е излегување на Британија од ЕУ. Се заговара и поостра контрола на доселувањето и намалување на социјалните трошоци за мигрантите низ отфрлање на „мултикултурализмот“ и „политичката коректност“.
Фотографија: Reuters/V. Kessler
Италија: Северна Лига
Оваа десничарска партија во последните 30 години повеќе пати беше дел од владејачката коалиција, но по корупцискиот скандал во 2012 година одвај го мина цензусот. По избувнувањето на бегалската криза, партискиот лидер Матео Салвини поттикнува ксенофобија против странците, па партијата сега има поддршка од 14 проценти. Една од целите е и отцепување на богатиот север на Италија.
Фотографија: Reuters/Max Rossi
Грција: Златна зора
Екстремните десничари на минатите избори освоија 7 отсто од гласовите. До почетокот на финансиската криза во 2009 година беа целосно безначајна групација. Но, двојната криза со бегалскиот бран и големата невработеност им донесе раст на популарноста. Против речиси целиот партиски врв се водат судски постапки за основање на криминална организација.
Фотографија: Reuters
Шведска: Шведски демократи
Големиот бран бегалци во Шведска придонесе за раст на популарноста на оваа партија, која во моментов е на трето место, зад социјалдемократите и конзервативците. Според анкетите, партијата има поддршка од 17,7 отсто граѓани. Групата е национално ориентирана и критична кон ЕУ и САД. Се залага за „хомогено општество“ и против „мултикултурни експерименти“.
Фотографија: Reuters/J.Henriksson
Србија: Српска радикална партија
Војислав Шешељ уште од 1990-те се залага за Голема Србија на сметка на соседите и ја пропагира четничката идеологија. По ослободителната пресуда во Хаг, радикалите на Шешељ освоија 8 отсто од гласовите на изборите во Србија. Во партијата „Двери“ тие добија парламентарна конкуренција во крајната десница.
Фотографија: picture-alliance/dpa/A. Cukic
10 фотографии1 | 10
Извештајот кажува јасно: онаму, каде што се покажува непријателство кон странци, како на пример пред домовите за азиланти, нема протести на граѓанскиот центар, како што е тоа на Западот. Напротив, нападите врз мигрантите неретко молкум или дури и отворено се поддржувани од тој центар. И, сега отворено се вели - непријателството кон странци е зголемено во последните години, пред сѐ од почетокот на бегалската криза. Во извештајот не е заборавено и да се спомене дека процентот на странци на Истокот е главно многу низок.
Опасноста конечно согледана
Ваквата јасност е добра, но сепак останува впечатокот дека ваква јасна анализа сега доаѓа затоа што во моментов пред сѐ коалиционите партии се притиснати од успесите на деснопопулистичката АфД на Истокот и губат гласачи. Сега мора брзо да следуваат дела: повеќе пари за иницијативите против десничарските екстремисти, повеќе полиција, поголема јасност пред сѐ од покраинските влади и покраинските премиери, кои поради страв од своите граѓани често настојуваат да ја разубават состојбата во своите покраини. Но, првиот чекор е направен, а тоа е сознанието дека на Истокот постои силна закана по општеството од страна на екстремната десница. Наредниот и одлучувачки чекор би бил конечно да се стори нешто против тоа!