Белгиски парламентарци бараат од нивната влада ги запре исплатите на пензии на лица кои соработувале со нацистите во Втората светска војна. Белгиски, но и британски граѓани, сѐ уште добиваат пензии од Германија.
Реклама
Белгиски и британски ветерани сѐ уште добиваат пензии од германската влада за соработката со нацистичка Германија за време на Втората светска војна. Група белгиски парламентарци деновиве поднесоа барање до белгиската влада да го расчисти овој проблем со официјален Берлин.
Конкретно во Белгија се работи за околу 30 лица кои имаат над 90 години. Тие добиваат редовна месечна дополнителна пензија од Германија во износ меѓу 425 и 1.275 евра. За разлика од нив, еден Белгиец кој завршил во концентрационен логор за време на војната, од Германија добива обесштетување од 50 евра месечно.
Каде е правдата?
Според белгиските парламентарци, меѓу поранешните нацисти-приматели на германски пензии има и британски државјани. Тие бараат од белгиската влада да „ја врати правдата - фискална, социјална и историска - на линија на историските и морални обврски преземени од основачите на Европа, вклучително од нашата земја и од Германија“.
Германската пратеничка од социјалистичката партија на Левицата, Ула Јелпке во повеќе наврати бараше од германската влада информации за пензиите поврзани со војната, но, особено владата на Ангела Меркел ги блокираше обидите да се сопрат исплатите.
„Неприфатливо е што нацистичките соработници добиваат пензии со децении, додека жртвите на нацизмот се борат за компензација“, вели Јелпке за ДВ.
За волја на вистината, во 1998 година Германија ги измени своите пензиски закони со член кој им оневозможува на воени злосторници или нивните вдовици да примаат пензии. Но Владата призна во 2014 година дека тоа било применето во само 99 случаи од вкупно 940 илјади луѓе кои примаат вакви пензии.
Според информациите на Јелпке, околу 10 илјади луѓе биле доброволци на СС-единиците, најмоќната паравоена формација во нацистичка Германија, која најчесто ги спроведувала геноцидните акции.
Владата тврди дека е тешко да се идентификуваат воени злосторници затоа што пензиските документи не вклучуваат информации за тоа што правеле пензионерите за време на војната.
Зошто нацистите се преоблекувале како жени?
03:37
Правна дупка
Јелпке барала конкретни информации и за исплатите на белгиските колаборационисти, од кои повеќето, по указот на Адолф Хитлер во 1941 година, добиле германско државјанство поради тоа што им се приклучиле на СС-единиците.
Историчарот Мартин Гелниц од универзитетот „Јоханес Гутенберг“ во Мајнц, вели дека многу колаборационисти се протнале низ правна дупка бидејќи припадниците на СС во окупирана Европа биле под команда на германската армија, Вермахтот, за време на војната.
„Тоа значи дека тие не се воделе како припадници на НСДАП (нацистичката партија), туку како службеници на Германскиот Рајх. Оттука и некои роднини на припадници на СС ќе добиваат пензија“, вели Гелниц.
Историчарот се сомнева дека сега ситуацијата може да се промени: германскиот социјален систем делумно е базиран врз принципот дека таквите барања се сметаа за независни од кривични истраги. „Ќе биде проблематично и да се именуваат, затоа што не знаеме конкретно, на пример со Белгијците, дали навистина биле вмешани во воени злосторства. Секој поединечен случај мора да се провери. А владата ќе има проблем со тоа“, вели Гелниц.
Да не се повтори: Споменици на теророт
По завршувањето на Втората светска војна, на 8 мај 1945, Германија започна процес на осознавање на нацистичката диктатура и на нејзините злосторства. Спомениците не дозволуваат да бидат заборавени милионите жртви.
Фотографија: picture-alliance/dpa/Sven Hoppe
Дахау
Нацистичкиот режим го отвори првиот концетрационен логор во Дахау, во близина на Минхен. Само неколку недели по доаѓањето на власт на Хитлер, тој беше искористен од паравоените СС-формации за затворање, измачување и убивање на политичките ривали. Дахау исто така послужи како модел за другите нацистички логори кои уследија.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Нацистичките митингашки простори
Нирнберг беше домаќин на најголемите митинзи на нацистичката пропаганда од 1933 година до почетокот на војната. Годишниот конгрес на нацистите, како и митинзите со по 200 илјади учесници се одржуваа на просторот од 11 квадратни километри. Денес, недовршената конгресна сала служи како документациски центар и музеј.
Фотографија: picture-alliance/Daniel Karmann
Вилата Ванзе
Вилата на берлинското езеро Ванзе беше клучна во планирањето на холокаустот. 15 членови на нацистичката влада и на раководството на СС се состанаа тука на 20 јануари 1942 година, за да го испланираат т.н. „Конечно решение“- депортацијата и уништувањето на сите Евреи на териториите окупирани од Германците. Во 1992 година вилата беше пренаменета во меморијал и музеј.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Берген-Белзен
Концентрациониот логор Берген-Белзен во Долна Саксонија првично беше изграден како логор за воени заробеници, пред да стане концентрационен логор. Затворениците кои биле премногу болни за да работат биле носени тука, и многумина починале од болести. Една од 50-те илјади жртви била и Ана Франк, еврејското девојче кое постхумно се здоби со меѓународна слава со својот дневник.
Фотографија: picture alliance/Klaus Nowottnick
Споменик на германскиот отпор
Зградата Бендерблок во Берлин била седиште на групата на воениот отпор. На 20 јули 1944, група офицери на Вермахтот, под раководство на полковникот Класу фон Штауфенберг, изведоа неуспешен атентат врз Хитлер. Водачите на заговорот експресно беа егзекутирани во дворот на Бендерблок, кој е денес споменик на отпорот.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Центарот за евтаназија Хадамар
Од 1941 година, луѓето со физички и ментален хендикеп биле убивани во психијатриската болница во Хадамар, во покраината Хесен. Прогласени за „непожелни“ од страна на нацистите, околу 15 илјади луѓе биле убиени со задушување со јаглероден моноксид или со инјекција. Повеќе од 70 илјади луѓе биле убиени во Германија во рамките на програмата на нацистите за евтаназија.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Меморијал на холокаустот
Лоциран во близина на Бранденбуршката порта во Берлин, Меморијалот на убиените Евреи во Европа беше отворен 60 години по крајот на војната. Архитектот Петер Ајзенман креираше поле со 2,711 бетонски плочи. Во подземјето се испишани имињата на сите познати жртви на холокаустот.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Споменик на прогонуваните хомосексуалци
Недалеку од Меморијалот на холокаустот во Берлин, се наоѓа споменикот за илјадниците хомосексуалци прогоновауни од нацистите меѓу 1933 и 1945 година. Споменикот висок четири метри, со прозорец кој наизменично покажува двајца мажи и две жени како се бакнуваат, беше отворен во мај 2008 година.
Фотографија: picture alliance/Markus C. Hurek
Меморијал на Синтите и Ромите
Спроти зградата на Рајхстагот во Берлин, паркот отворен во 2012 година е и споменик за над 500 илјади убиени Синти и Роми од страна на нацистите. Околу меморијалниот базен испишана е поемата „Аушвиц“ на ромскиот поет Сантино Спринели на три јазици: англиски, германски и ромски.
Фотографија: picture-alliance/dpa
Спомен-плочки пред куќите на Евреите
Во 1990, уметникот Гинтер Демних започна со проект за соочување со нацистичкото минато. Спомен-плочки од месинг беа поставени пред куќи на жртвите на нацистите, со нивни лични податоци. Повеќе од 45 илјади „спомен плочки“ беа поставени во 18 земји во Европа - тоа е најголем децентрализиран музеј на холокаустот во светот.
Фотографија: picture-alliance/dpa
„Кафеавата Куќа“ во Минхен
Веднаш до канцеларијата на Хитлер (Führerbau), седиштето на Нацистичката партија на Германија се наоѓала во „Кафеавата Куќа“ во Минхен. На нејзино место сега е поставена бела коцка. Нов „Документарен центар за историјата на националсоцијализмот“ е отворен на 30 април 2015, 70 години по ослободувањето од нацистичкиот режим.